เพราะไม่เข้ามาที่บริษัทนานหลายวันภาวินท์เลยงานยุ่งมาก จนไม่มีเวลาไปเจอกับพิมพ์พริมาแต่หญิงสาวก็เข้าใจดีเพราะการขาดงานนานถึงหนึ่งอาทิตย์งานก็จะต้องหนักมากกว่าปกติอยู่แล้ว
“ขอโทษนะว่านพี่ไม่มีเวลาไปกินข้าวตอนเย็นกับว่านเลย”
“ว่านเข้าใจค่ะพี่วิน พี่วินตั้งใจทำงานเถอะค่ะไม่ต้องห่วงว่านหรอก”
“เย็นวันศุกร์พี่จะไปหาว่านที่หอนะ พี่จะเอารถไปคืนด้วย”
“รถพี่วินซ่อมเสร็จแล้วเหรอคะ”
“เรียบร้อยแล้วครับ”
“ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรเพิ่มหรือเปล่าคะ” หญิงสาวถามเพราะไม่รู้ว่าประกันของเขามันจะครอบคลุมอุบัติเหตุทั้งหมดหรือเปล่า
“ไม่ต้องเสียครับ เย็นวันศุกร์นี้พี่อาจจะเลิกงานช้าหน่อย คงจะไปหาว่านเกือบจะสองทุ่มว่านรอพี่กินข้าวเย็นไหวไหม”
“เลิกงานแล้วว่านว่าจะหาอะไรกินรองท้องก่อนค่ะ พี่วินมาถึงว่านค่อยกินกับพี่วินอีกรอบก็ได้ค่ะ”
“อาทิตย์นี้พี่ไม่ค่อยมีเวลาให้ว่านเลยแต่อาทิตย์หน้ามีวันหยุดติดกันสามวันเราไปเท
