รวงข้าว...
ฉันเห็นอาการของลูกสาวแล้วก็เศร้าตามลูกไปด้วยอีกคน จึงตัดสินใจที่จะบอกเรื่องพ่อให้เด็กๆได้รับรู้ พวกแกจะได้ไม่รู้สึกแย่และเสียใจแบบนี้
ฉันเดินไปที่ห้องนอน และเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกล่องไม้ที่อยู่บนหลังตู้ลงมา
ฉันมองมันก่อนจะถือมันออกไปและเดินมานั่งข้างๆลูกๆที่ตอนนี้หยุดร้องกันแล้วค่ะแต่ก็ยังมีเสียงสะอื้นเบาๆอยู่
"ลูกอยากรู้ใช่มั้ยคะว่าพ่อของพวกหนูคือใคร ชื่ออะไร"
เด็กทั้งสองมองหน้าฉันพร้อมกันพร้อมกับพยักหน้าเป็นคำตอบ
"เอาล่ะค่ะ แม่จะบอกเรื่องพ่อของลูกทั้ง2คน"
ฉันเปิดกล่องไม้สีขาวที่ตอนนี้มันกลายเป็นสีเทาไปซะแล้วเพราะมันเก่ามาก ในกล่องนั้นมีรูปถ่ายของใครคนนึงอยู่หลายใบ และมีสิ่งของบางอย่างที่ฉันไม่เคยลืมมัน แค่ไม่ได้หยิบมันออกมาใช้แค่นั้นเอง ฉันหยิบรูปถ่ายขึ้นมา1ใบและยื่นให้กับลูกๆดู เด็กๆก้มมองดูรูปในมือก่อนจะใช้มือน้อยๆลูบไปมาเบาๆบนรูปถ่ายใบนั้น
"นี
