คำตอบนั้นทำให้ไฟแทบจะลุกท่วมตัวองค์ชายจิ้งฝู ดวงตาของเขาเหลือกโพลง สองมือกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนอย่างคั่งแค้น
“ ไอ้แม่ทัพเหิงอีกแล้วหรือ มันกล้ามากนะที่ลูบคมข้าถึงสองครั้งสองคราด้วยกัน แล้วท่านเจ้าเมืองว่าอย่างไรบ้าง ลงโทษมันไปหรือยัง ”
“ ไม่ว่าอย่างไรและยังไม่ทันได้ลงโทษใด ๆ พะย่ะค่ะ เพราะชายผู้นั้นแบกองค์หญิงขึ้นบ่าแล้วหนีหายไปในพริบตาพะย่ะค่ะ ”
“ บังอาจ ! ”
เพล้ง !
เสียงตวาดลั่น พร้อมจอกสุราทองคำพุ่งผ่านเฉียดศีรษะกงกงไปเล็กน้อย ก่อนที่องค์ชายจะลุกขึ้นอาละวาดทำลายข้าวของที่อยู่ใกล้มืออย่างหมดความอดทน เหล่าผู้เข้าเฝ้ารีบหลบหลีกกันอย่างจ้าละหวั่นเพราะกลัวโดนลูกหลง
“ ไม่มีน้ำยาสักคน แค่สวะตัวเดียวก็จัดการกันไม่ได้ รีบไปให้พ้นหน้าก่อนข้าจะบั่นหัวพวกเจ้า ! ” ไม่ต้องรอให้มีครั้งที่สอง เหล่าผู้เข้าเฝ้ารีบทูลลาแล้วหนีตายออกไปทันที
