มาเฟียคลั่งเมียเด็ก

มันดีกว่าอยู่แล้ว

ตอนที่ 8

ริมฝีปากหยักสัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากอวบอิ่มราวกับสายลม แต่กลับทำให้ร่างกายของเด็กสาวชาไปทั้งร่าง มนลดาไร้เรี่ยวแรงที่จะขยับหรือถอยหนี เดวิดถอนริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า

ดวงตาคมกริบสีฟ้าครามจ้องลึกเข้าในดวงตาคู่หวานที่กำลังสั่นระริก มันเต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งตัณหาที่พร้อมจะกลืนกินร่างระหงของเด็กสาวบริสุทธิ์ตรงหน้า ราวกับว่าเขากำลังรอคอยปฏิกิริยาบางอย่างจากเธอ

มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย แขนแกร่งของเดวิดเอื้อมไปโอบรัดเอวคอดกิ่วของเด็กสาวไว้มั่น จากนั้นก็ออกแรงดึงให้ร่างบอบบางเข้ามาแนบชิด จนมนลดาสัมผัสได้ถึงความร้อนจากแผงอกกว้างของเขา ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดอยู่ตรงข้างแก้มนวลเนียนก่อนที่เขาจะกระซิบเสียงต่ำพร่า

“You scared, honey” มนลดาทำได้เพียงพยักหน้าอย่างเชื่องช้า เดวิดหัวเราะในลำคออย่างพอใจ ก่อนจะค่อยๆ โน้มตัวลงมาประทับจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ มนลดาสัมผัสได้ถึงความต้องการที่รุนแรงจากการจูบของเขา เธอกอดคอเขาเอาไว้แน่น ราวกับว่ากำลังจะขาดอากาศหายใจและต้องการความช่วยเหลือจากเขาแต่เพียงผู้เดียว

บทสนทนาระหว่างทั้งสองเงียบลงอีกครั้งในความต้องการที่ร้อนแรง เดวิดโอบกอดร่างบางของมนลดาแนบชิด พลางจูบเธออย่างดูดดื่มเนิ่นนาน เมื่อริมฝีปากของเขาคลายออก มาเฟียหนุ่มก็จ้องมองร่างของเด็กสาวที่สั่นสะท้านด้วยต้องการ มือหนาลากไล้ปลายนิ้วไปตามผิวเนียนนุ่มที่ถูกเปิดเผย

“ผิวของคุณนุ่มจัง” เขากระซิบบอกเธอเบา ๆ ขณะที่นิ้วเรียวยาวเปี่ยมทักษะของเขาค่อยๆ สอดลึกเข้ามาอย่างนุ่มนวล มนลดารู้สึกราวกับถูกสะกดจิต เธอคิดในใจอย่างอับอายว่าทำไมตอนที่เธอช่วยตัวเองถึงไม่กล้าสอดลึกได้อย่างเขา

มือหนาอีกข้างของเดวิดลูบไล้เรือนร่างของเธออย่างช่ำชอง ทำให้มนลดาหน้าแดงและหายใจหอบถี่ ๆ เพียงไม่นาน เขาก็โน้มใบหน้าลงมาแนบชิดกับต้นขาขาวอวบของเธออย่างช้าๆ

ริมฝีปากร้อนประทับลงบนโคนขาอ่อนเนียนนุ่มของเด็กสาว ลิ้นร้อนชื้นเลียไล้ผิวกายอย่างเชื่องช้า ก่อนจะเหลือบมองขึ้นมาด้วยสายตาที่เร่าร้อนจนเธอหวั่นไหว

“เจ็บไหม...ที่ผมเอานิ้วเข้าไป” เขาพึมพำถาม ขณะที่อีกมือหนึ่งประคองสะโพกอวบกลมกลึงของเธอเอาไว้

“มันลึกมากค่ะ...ฉันรู้สึกไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่” น้ำเสียงของมนลดาแหบพร่า จนแทบจำเสียงของตัวเองไม่ได้

“นิ้วผมก็ยาวพอๆ กับตัวตนของผมนั่นแหละ” สิ้นเสียงทุ้ม เขาก็จับมือของเธอไปสัมผัสกับแก่นกายที่ร้อนผ่าวและแข็งกร้าวของเขา มนลดารู้สึกราวกับหัวใจกำลังจะหยุดเต้น

“ฉันต้องตายแน่ๆ เลย” เธอพึมพำ เมื่อสัมผัสได้ถึงความใหญ่โต

“ไม่ถึงขั้นนั้นหรอก” เขากระซิบตอบ

“คุณบอกฉันก่อนนะคะ ถ้าจะเอามันเข้าไป”

“ถึงแม้ผมจะต้องการคุณมากแค่ไหน...แต่ผมก็จะไม่รีบร้อน..honey” เขากระซิบบอกเธอ ลมหายใจของมนลดาสะดุดห้วง เธอแทบไม่อาจละสายตาจากเขาได้เลย เขาเอื้อมมือมาลูบไล้ใบหน้าสวยอย่างแผ่วเบาจากแก้มลงมาจนถึงคาง ก่อนจะเอ่ยบางสิ่งกับเธอเป็นเชิงขบขัน

“และถ้าผมบอกคุณก่อน...คุณก็ไม่เสียวน่ะสิ” เขาเชยคางเธอขึ้นแล้วเอ่ยอย่างยิ้มเยาะอย่างผู้ชนะ

กล้ามเนื้อภายในส่วนลึกที่สุดของเด็กสาวเริ่มหดเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ สัมผัสจากปลายลิ้นของเขาทำให้เธอรู้สึกถึงความเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาที่ไหนมาก่อนเลยในชีวิต

เพียงไม่นานมนลดาก็รู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวที่นุ่มนวล ก่อนที่ปลายลิ้นร้อนจะเริ่มตวัดเลียไปตามกลีบกุหลาบงามที่กำลังเปียกชื้นอย่างช้าๆ ร่างกายของเด็กสาวรู้สึกราวกับถูกกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน เธอบิดเร้าไปมาด้วยความรู้สึกเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ปลายลิ้นที่สอดลึกเข้ามาสร้างความเสียวซ่านให้กับจุดอ่อนไหวของเธอได้อย่างน่าอัศจรรย์ เธออยากจะร้องออกมาดัง ๆ แต่ก็ทำได้แค่เพียงครางต่ำ ๆ ในลำคอเท่านั้น

เด็กสาวรู้สึกราวกับว่าร่างกายของตนเองกำลังลอยละล่องอยู่ในอากาศ ทุกประสาทสัมผัสที่ถูกปลุกขึ้นมา มันเกิดขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธออยากให้เขาสัมผัสเธอมากกว่านี้ อยากให้เขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับกำลังจะตายในความสุขสมไปพร้อมๆ กันกับเขา

มาเฟียหนุ่มใช้ลิ้นเลียไปตามเรือนร่างของเธออย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จากนั้นก็เปลี่ยนมาใช้ฟันขบเม้มเบา ๆ จนเด็กสาวร้องคราง

จนในที่สุด ความสุขที่มาจากการกระทำของเขา ก็ทำให้เธอถึงจุดสูงสุดอย่างสมบูรณ์แบบ มันเป็นความรู้สึกที่ล้นเหลือและรุนแรงจนเธอแทบจะกรีดร้อง เดวิดเฝ้ามองปฏิกิริยาของเธอด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ ก่อนจะกระซิบเสียงต่ำชิดริมหูของเธอ

“เป็นยังไงบ้าง honey... บอกผมสิ ว่ามันต่างจากการช่วยตัวเองของคุณ” เดวิดกระซิบเสียงต่ำพร่าอยู่ข้างใบหูของมนลดา

เมื่อไม่ได้คำตอบจากความเงียบงัน เดวิดหยุดชะงักและมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ

“ต่างกันมั้ย ที่รัก ต่างจากสิ่งที่คุณเคยช่วยตัวเองหรือเปล่า” เขาถามย้ำด้วยเสียงกระซิบที่แหบพร่า และรอคอยคำตอบจากเธออย่างใจจดใจจ่อ ราวกับว่าคำตอบของเธอคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต

มนลดารวบรวมสติที่กระจัดกระจายของตัวเอง เธอสบตากับเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความซื่อตรง ในขณะที่ร่างกายยังคงสั่นสะท้านกับทุกสัมผัสของเขาที่ยังคงตราตรึงอยู่

“ต่างกันค่ะ...” เธอตอบเสียงแผ่วเบา แต่ก็ชัดเจนพอที่เขาจะได้ยิน

“You make me feel good” สิ้นเสียงหวานที่เอื้อนเอ่ยมันก็แทบจะทำให้โลกทั้งใบของเขาหยุดหมุน

คำพูดนั้นเรียบง่าย แต่กลับทรงพลังยิ่งกว่าคำบอกรักใด ๆ เดวิดรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยอยู่เหนือเมฆ และแทนที่ด้วยความรู้สึกที่เปี่ยมล้นไปด้วยความเสน่หา มันทำให้เขาพบความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

มาเฟียหนุ่มก้มลงจูบเด็กสาวอย่างแผ่วเบา ทว่ากลับลึกซึ้งและยาวนานราวกับจะจารึกทุกถ้อยคำของเธอลงบนหัวใจของเขา ในวินาทีนั้นเอง เดวิดตระหนักแล้วว่าเขาไม่ได้ต้องการเพียงแค่ร่างกายของเธออีกต่อไป หากแต่เป็นหัวใจและการยอมรับอย่างแท้จริงจากเด็กสาวที่อยู่ใต้ร่าง