Rrrrrrrr!!
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขัดจังหวะการเชยชมชุดแต่งงาน มือเล็กล้วงหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูหมายเลขที่โทรเข้ามาคือคนของตัวเอง ฉันหันมองไปรอบตัวในเวลานี้รถยังคงวิ่งพลุกพล่าน แต่ผู้คนที่เดินอยู่ริมถนนนั้นบางตาเหลือเกินหรือว่ามีอะไรเกิดขึ้น
ติ้ด!
“อือ” เสียงขานตอบกลับคนปลายสายในลำคอ พร้อมก้าวเดินไปตามทางเพื่อตรงไปยังเพนต์เฮาส์ของตัวเองต่อ
(ตอนนี้คุณชิเอลอยู่ที่ไหนคะ) คำถามของผู้ดูแลทำฉันประหลาดใจไม่น้อย ปกติจะมีเวลาชีวิตส่วนตัวที่ไม่ต้องมีใครตามเฝ้าหรือติดตามถ้าไม่ได้สั่ง
“กำลังเดินกลับเพนต์เฮาส์”
(เดินเหรอคะ?) ปกติคนขับรถจะไปส่ง แต่วันนี้ฉันอยากเดินเล่นบ้างเลยแวะลงซื้อน้ำชาแล้วเดินไปด้วยตัวเอง
“อือ ทำไม” สองเท้ายังคงก้าวต่อไป สายตาจ้องมองตึกสูงเด่นตระหง่านที่อยู่ไม่ไกลนักนั่นคือที่ที่ฉันกำลังไป
(คนของเราพึ่งตรวจสอบพบและแจ้งมาเมื่อกี้ว่า ข้อมูลของคุณชิเอลกำลังมีคนพยายามค้นหา ซึ่
