“แกล้งกันหรือเปล่าเนี่ยเฮีย”
เทียนจ้องหน้าเขากลับอย่างหงุดหงิด เพราะจู่ๆ เรื่องงานก็วิ่งชนเข้าหาตัวเองอย่างไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า นัยน์ตาคมจ้องหน้าน้องชายแล้วยื่นเอกสารที่อยู่ในมือไปให้
“กูพูดเกาหลีไม่แข็ง ต้องมึงเท่านั้นแล้วแหละเทียน”
“เราไม่ต้องพูดภาษาของเขาก็ได้มั้ง ภาษาอื่นไม่ได้เลยหรือไง...เหมือนเฮียกวนตีนเลยว่ะ” และเทียนก็รู้สึกตัวในสิ่งที่ตัวเองกำลังโดนอยู่ แต่เขาไม่ได้กวนน้องชายตัวเองสักหน่อยเรื่องงานของที่บ้าน เทียนมันสามารถจัดการและช่วยงานได้มาตั้งนานแล้ว
“แล้วทีมึงกวนตีนกู”
“ยังไม่ได้ทำอะไรเลย? หรือว่าทำ?” น้องชายเอียงคอมองกลับมาด้วยสายตาสงสัย
“ไปทำงานตามที่บอก” ก่อนจะถูกซักไซ้ไปมากกว่านี้ เขาจัดการเปลี่ยนปิดจบข้อสงสัยเพื่อไม่เทียนได้ถามต่อ
“เดี๋ยวสิเฮีย ผมมีธุระต้องไปจัดการ”
“ธุระของมึงคืออะไร”
“ก็เรื่องงานเหมือนกัน” เทียนเหมือนตั้งใจกวนประสาทเขากลับบ้างแล้ว
“งานอะไ
