เช้าวันต่อมา ณ ห้องแต่งตัว
“เฮียจะมายืนเฝ้าชิเอลแต่งตัวทำไม” เสียงหวานเอ่ยถามแล้วหมุนตัวหันกลับไปมองยังผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลัง ตั้งแต่เมื่อคืนจนตอนนี้เฮียลู่ยังไม่ยอมปล่อยฉันออกห่างตัวเองเลย ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนจะมีเขาอยู่ใกล้เสมอแม้ว่าฉันจะยังอยู่ในเพนต์เฮาส์ก็ตาม
หมับ!
สิ่งที่ถามไปยังไม่ได้คำตอบแต่ได้อ้อมกอดจากเขามาแทน เฮียลู่เดินเข้ามาหยุดยืนด้านหลังแล้วใช้แขนทั้งสองกอดเข้าที่เอวบาง วางปลายคางเกยกับไหล่เล็ก ใช้นิ้วม้วนเชือกเสื้อคลุมอาบน้ำเล่นไปพลางๆ
“จะกลับแล้วเหรอ อยู่กินมื้อเช้ากับเฮียก่อนสิ” เฮียลู่พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนข้างหู
“ได้ค่ะ” อยากให้อยู่กินมื้อเช้าด้วยกันนี่เองแต่มือยังไม่หยุดดึงเชือกชุดคลุมฉันเล่น
“มื้อเที่ยงด้วย” ได้เช้าแล้วก็ต่อเที่ยงเลยนะ
“ได้ค่ะ”
“เย็นด้วยนะครับ” ริมฝีปากบางลอบยิ้มให้กับความขี้อ้อนของอีกฝ่าย
“ให้ชิเอลกลับพรุ่งนี้เฮียก็พูดออกมาเถอะ” ถ้าฉันไม่พูด
