“อย่าเอาแต่เงียบได้มั้ยเฮีย...”
ฉันพูดกับอีกฝ่ายอย่างเหลืออด มือทั้งสองข้างกำแน่นจนแสบไปทั้งฝ่ามือ สายตาจ้องมองยังผู้ชายตรงหน้าที่เอาแต่เงียบและในที่สุดเฮียลู่ก็หันมามอง เราสบตากันแต่ทำไมฉันกลับรู้สึกว่าแววตาของเขากำลังเศร้า ไม่มีความสดใสอยู่เลยสักนิด
“...เราเลิกกันเถอะ” หลังจากที่เงียบมาสักพักเฮียลู่ก็เปิดปากพูดสักที แต่เป็นคำพูดที่ทำเอาน้ำตาของฉันหยดลงบนแก้ม สิ่งที่พยายามกลั้นเอาไว้ตอนนี้มันอดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
“....” ดวงตาถูกบดบังด้วยม่านน้ำตา
“เธอไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับฉันเลย คิดว่านามสกุลแอซเซอร์จะข้องเกี่ยวกับตระกูลหนึ่งแต่ก็ไม่ใช่...เสียเวลาชะมัด” คนที่พยายามหาตัวตนของฉันมาตลอด...เป็นเขาจริง ๆ ด้วย
“....” ร่างบางยืนนิ่งปล่อยน้ำตาไหลลงอาบแก้มอย่างหยุดไม่อยู่ ไร้เสียงสะอื้นหรือเสียงพูดใด ๆ ออก
“อยากให้รับผิดชอบอะไรมั้ยหรือเอาเงินมั้ย เดี๋ยวเอาเช็กมาให้เขียนแล้วกันกรอกตัวเลขที่ต้อ
