ก๊อก ก๊อก ก๊อก! กริ้ก!
เสียงเคาะประตูห้องรับรองพิเศษดังขึ้นนำหน้าเป็นการขออนุญาตก่อนที่จะถูกเปิดออก ขาเรียวบนรองเท้าส้นเข็มก้าวเดินเข้ามาหยุดยืนยังหน้าโซฟาตัวยาว ซึ่งแขกของร้านที่มีปัญหานั่งอยู่เพียงคนเดียว เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยซ้ำ ยังคงให้ความสนใจอยู่กับโทรศัพท์ในมือ
“ทางร้านขออภัยสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น ทั้งจากที่เด็กของเราได้ทำให้คุณลูกค้าไม่พอใจ จากการดูแลของทางเราที่ยังไม่ดีพอส่งผลกระทบให้กับคุณลูกค้าและแขกของคุณลูกค้า สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดทำให้คุณลูกค้ารู้สึกไม่ดี ไม่ถูกใจในส่วนไหน ฉันในฐานะที่เป็นเจ้าของร้านขออภัยจากใจจริงค่ะ และวันนี้ฉันขอชดเชยความรู้สึกที่เสียไปของคุณด้วยเมนดิสบรั่นดีที่ดีที่สุดของเราค่ะ” ฉันร่ายยาวไม่พักหายใจพร้อมให้พนักงานวางขวดแก้วคริสตัลสวยลงบนโต๊ะหลังพูดจบ ที่พูดยาวไม่พักหายใจเพราะอยากให้ทุกอย่างมันจบลงโดยเร็วที่สุด ไม่ได้อยากอยู่ใกล้เขานักหรอก ไม
