“เมื่อไหร่จะเลิกพูดถึงคนอื่น”
นัยน์ตาคมจ้องหน้าฉันอย่างไม่พอใจ น้ำเสียงนิ่งเรียบช่างสวนทางกับแววตาชัดเจน อารมณ์ไม่ดีขึ้นมาเพียงเพราะได้ยินชื่อน้องชายหรือไม่ก็การเปรียบเทียบขนาด ผู้ชายเขายอมกันได้ที่ไหนเรื่องแบบนี้
“อยากถามเองก็แค่ตอบ แล้วที่พูดไม่ใช่คนอื่นสักหน่อยนั่นมันน้องชายคุณลู่นะคะ” แม้จะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ฉันก็ยังไม่หยุดกวนประสาทเขา
“จะเงียบได้ยัง” ลู่จื้อพูดย้ำด้วยเสียงดุอีกครั้ง แต่ของแค่นี้ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกกลัวสักนิดกลับกันต้องย้ำให้เขารู้สถานะของตัวเองอีกครั้งด้วย
“อย่ามาสั่งแล้วชิเอลเคยบอกว่ายังไง เป็นได้แค่ฝ่ายรอ” มือเล็กยกขึ้นปลดกระดุมออกทีละเม็ด เผยให้เห็นรอยสักข้างต้นคอกับใต้ลูกกระเดือกของเขาชัดเจน ที่ผ่านมาเห็นเพียงตาเท่านั้นยังไม่มีโอกาสได้เห็นประโยคเต็มตาครั้งแรก
เขาสักเพิ่มมาหลังจากที่เราเลิกกันสินะ แล้วความหมายของมันยัง...
ลู่จื้อปล่อยให้ฉันทำตามอำเภอใจ การย
