ฉันถือรังมดแดงเดินเข้าไปในห้องน้ำข้าง ๆ อย่างเงียบเชียบ ก่อนจะค่อย ๆ ปีนขึ้นไปยืนบนชักโครกอย่างระมัดระวัง
มือที่กำรังมดแดงไว้แน่นเริ่มสั่นเล็กน้อยด้วยทั้งความตื่นเต้นและความกลัว
ฉันยื่นมือไปทางห้องน้ำของแก้ว แล้วค่อย ๆ เขย่ารังนั้นให้มดแดงนับร้อยร่วงหล่นลงไปข้างในทีละนิด
“เร็วสิแจม!” เสียงนุ่นกระซิบเร่งจากด้านนอก
ทันทีที่รังมดแดงถูกปล่อย ฉันกับนุ่นก็แทบจะกระโจนออกจากห้องพร้อมกัน นุ่นไม่ลืมสอดไม้ถูพื้นค้ำประตูห้องน้ำของแก้วไว้แน่นเพื่อกันไม่ให้เปิดออกได้
“กรี๊ดดดด! อ๊ายยย! มด! มดแดง!” เสียงของแก้วดังลั่นห้องน้ำในวินาทีนั้น
ฉันกับนุ่นสบตากัน ก่อนจะกลั้นหัวเราะไม่อยู่แล้วรีบวิ่งออกจากห้องแทบไม่ทัน
ฉันกับนุ่นวิ่งพรวดออกมาจากอาคารสี่แทบจะชนกันตรงประตู มือทั้งคู่ยังจับกันแน่นเหมือนกลัวใครจะตามมา
เสียงหัวเราะปนหอบดังแข่งกับลมหายใจที่ถี่รัว
“แฮ่ก…มึงได้ยินเสียงมันไหม ฮ่า ๆๆ กูขำจะตายอยู่
