“เขาคงเหนื่อยซะจนไม่อยากตื่นขึ้นมาพบกับสิ่งโหดร้ายบนโลกนี้....ลินน่ะ ไม่เคยปฏิเสธความต้องการของแม่เลยสักหน ตอนจะแต่งงานใหม่ลินก็ยินดีกับแม่เพราะเขาคิดว่าแม่จะมีคนคอยดูแล....แต่สิ่งหนึ่งที่ลินไม่เคยบอกให้แม่รู้เลยก็คือหนูรักพี่ชายตามกฏหมายของหนู”
น้ำเสียงเจือความเจ็บปวดนั้นสั่นไหวความรู้สึกของทั้งอนันต์และอนาคิน ชายวัยกลางคนก้าวไปหยุดข้างบุตรชายพลางใช้ฝ่ามือลูบเรือนผมดำขลับเหนือใบหน้าคมคาย
“พ่อเป็นคนยื้อหนูลินไว้เอง อภัยให้พ่อด้วย มันอาจไม่ใช่เรื่องผิดศีลธรรม แต่พ่อกลับกังวลเรื่องชื่อเสียงมากกว่าความรู้สึก นับแต่นี้พ่อจะไม่ขอตัดสินความรักของใครด้วยความเข้าใจของตัวเอง พ่อยินดีที่จะให้ทุกอย่างดำเนินไปตามครรลองของมัน เหมือนความรักของแกกับหนูลิน”
“ถ้าลินตื่นขึ้นมาและรู้ว่าเธอไม่ใช่ต้นเหตุของความผิดพลาดทั้งหมด....แต่เป็นผม คนใจร้อน เห็นแก่ตัว หุ
