อรวิกาเพิ่งนึกได้ทันขณะที่รถคันนั้นเริ่มเคลื่อนตัวออกจากช่องจอด ผู้อยู่หลังพวงมาลัยจ้องมองไปยังร่างของคนสองคนที่เดินคู่กันกลางทางที่รถวิ่งพอดี ความพยาบาทเปล่งรัศมีอำมหิตออกมาทางดวงตาคมกล้าคู่นั้นที่หมายมาดคนตรงหน้า
“มุจลินทร์.....ถ้าไม่มีเธอเพชรต้องอยู่กับฉัน....คนเดียว!”
หญิงสาวใช้เท้าเหยียบคันเร่ง รถเก๋งคันหรูพุ่งทะยานไปข้างหน้าเป้าหมายคือผู้หญิงสองคนที่เดินหอบหิ้วของในมืออย่างเพลิดเพลิน หากแต่ในวินาทีที่ตัวรถกำลังจะพุ่งเข้าไปถึง มุจลินทร์หันหลังกลับมามองตามเสียงคำรามลั่นของเครื่องยนต์และทันได้ผลักเอเลอนอร์ออกไปข้างทางพร้อมกัน พราวพิลาศตระหนกสุดขีดที่เท้าของเธอไม่ทันได้แตะเบรกรถอีกคันก็เคลื่อนออกจากช่องจอดในจังหวะกระชั้นชิด เธอกรีดร้องและหักพวงมาลัยหลบพร้อมสำนึกสุดท้ายที่ได้ยินเสียงตัวถังด้านหน้าชนเข้ากับเสาคอนกรีตดังโครม แม้ถุงลมนิรภัยจะทำงานแต่ความเร่ง
