การทำงานดำเนินไปอย่างเหน็ดเหนื่อย แต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยเสียงหัวเราะและความร่วมมือของทุกคน ไออุ่นยังคงขยันขันแข็งเหมือนเคย ทำทุกอย่างอย่างตั้งใจ ลีโอเองก็คอยมองเป็นพัก ๆ ยิ่งเห็นรอยยิ้มของเธอเวลาอยู่กลางแสงแดดจ้า เขายิ่งรู้สึกอยากจะนั่งมองมันทั้งวัน ผิวของเธอดูขาวสว่าง ผมเผ้าปลิวไปตามสายลม ลีโอรู้สึกหลงเธอจนแทบไม่อยากละสายตา
เวลาผ่านไปจนใกล้เลิกงาน ท้องฟ้าที่เคยโล่งโปร่งกลับเริ่มเปลี่ยนสี ก้อนเมฆหนาเริ่มรวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ เสียงคำรามของฟ้าดังแว่วมาแต่ไกล ดีเดย์ที่กำลังเก็บอุปกรณ์เตรียมตัวกลับห้องพักก็ถึงกับทำหน้าเซ็ง
“ฝนจะตกอีกแล้วแน่ ๆ ถ้าเป็นแบบนั้นพรุ่งนี้คงเละทั้งไซต์งาน” เขาบ่นพลางมองขึ้นฟ้า ก่อนจะหันมาทางไออุ่น
“อุ่น! มึงไปปักตะไคร้ดิ๊ ไล่ฝนให้หน่อย” ดีเดย์เอ่ยติดตลก แต่ไออุ่นกลับไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้าน
“ได้!” ไออุ่นรับคำอย่างร่าเริง ก่อนจะเดินไปเก็บตะไคร้ตรงข้างลำคลองพร้อมรอยยิ
