หลังจากฝนซาและทุกคนก็กลับมายังที่พัก บ้านไม้หลังเล็กริมแม่น้ำเริ่มคลายความวุ่นวายลง เสียงหัวเราะเฮฮาอย่างสนุกสนานจากเพื่อน ๆ อีกกลุ่มดังแว่วมาแต่ไกล ทว่าเวลานี้บนโต๊ะไม้ตัวยาวตรงลานท่าน้ำกลับมีกลุ่มของปาร์ค ดีเดย์ และลีโอ กำลังสังสรรค์กันอยู่อย่างเงียบ ๆ
บรรยากาศที่ควรครึกครื้นกลายเป็นเงียบสงบจนน่าใจหาย มายมิ้นท์ออกไปหาเพื่อนอีกกลุ่มที่อยู่บ้านพักอีกหลังซึ่งกำลังปาร์ตี้กันอย่างเมามัน ในขณะที่ใบหลิวเอาแต่ขลุกอยู่ในห้อง ไม่ยอมออกมาสังสรรค์กับเพื่อน ๆ แม้ไออุ่นจะชวนหลายครั้ง แต่ใบหลิวก็ยังปฏิเสธ
หญิงสาวจึงเดินลงมาที่ลานท่าน้ำ เพื่อมาร่วมวงกับเพื่อน ๆ เธอจึงเล่าเรื่องใบหลิวที่ดูผิดปกติไป เหมือนใบหลิวกำลังมีเรื่องให้คิดมาก จนเธอเองก็อดเป็นห่วงไม่ได้
“หลิวมันดูไม่โอเคขึ้นเลยว่ะเดย์ กูเป็นห่วงมันอะ...” ไออุ่นเอ่ย
“กูว่าหลิวมันยังตกใจเรื่องฟ้าผ่านั่นแหละ” ดีเดย์ว่า พลางยกแก้วเหล้าขึ้นซด
“มึง
