เสียงลากกระเป๋าและเสียงพูดคุยดังระงมทั่วบ้านพักไม้สองชั้น หลังเช็กอินเสร็จ อาจารย์กิตติภพก็ปล่อยให้ทุกคนแยกย้ายกันไปจับจองห้องพักตามสะดวก
“โอเค หกคนต่อหนึ่งหลังใช่มั้ย” ดีเดย์ก้มดูรายชื่อบนกระดาษในมือ
“งั้นบ้านนี้ก็มีกู ลีโอ ไออุ่น ใบหลิว มายมิ้นท์ แล้วก็เฮียปาร์ค”
เสียงเฮฮาเมื่อครู่ถึงกับเงียบกริบไปชั่วขณะ โดยเฉพาะมายมิ้นท์ที่ยืนหน้าซีดอยู่ตรงมุมบันได เธอแทบอยากจะหายตัวไปในวินาทีนั้น เมื่อได้ยินคำพูดตอกย้ำของดีเดย์
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นครับน้องมาย...” เสียงทุ้มสุขุมของปาร์คดังขึ้น เขาก้าวข้ามกระเป๋าเดินทางสองใบไปหยุดตรงกลางห้อง ก่อนจะยิ้มบาง ๆ แล้วพูดอย่างใจเย็น
“...พี่จะนอนบนโซฟาตรงห้องโถงข้างล่างเอง ห้องข้างบนให้พวกผู้หญิงนอนเถอะ จะได้สบายใจทั้งสองฝ่าย”
ดีเดย์ผิวปาก “เฮียแมนมาก”
ลีโอหัวเราะพลางยักคิ้ว “งั้นกูกับดีเดย์ก็พักห้องข้างล่าง ส่วนข้างบนให้ผู้หญิงสองห้อง ใบหลิวกับไออุ่นห้
