ตกเย็น...ณ โรงแรมในตัวเมืองที่ทางมหาวิทยาลัยจัดไว้ เต็มไปด้วยแสงไฟระยิบระยับ กลิ่นอาหารหอมกรุ่นลอยคลุ้งไปทั่วทั้งห้องโถง เสียงดนตรีบรรเลงเบา ๆ คลอไปกับเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะ
กลุ่มโยธาปีสี่แต่งตัวกันเต็มที่ในชุดลำลองสบาย ๆ แต่ดูดีมีสไตล์ในแบบของตัวเอง ส่วนค่ายจิตอาสาก็ทยอยเดินเข้ามาร่วมบรรยากาศอย่างสนุกสนาน โต๊ะอาหารถูกจัดเรียงยาวเป็นแถว บางมุมมีบาร์น้ำผลไม้และขนมหวานไว้ให้
ลีโออยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำแขนพับจนถึงข้อศอกนั่งอยู่ที่โต๊ะโซนกลางกับเพื่อน ๆ เขาเหลือบตามองไออุ่นที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เธอใส่ชุดเดรสเรียบง่ายสีพาสเทล ผมยาวถูกรวบขึ้นครึ่งศีรษะเผยต้นคอขาวนวล จนทำให้เขาแทบละสายตาไม่ได้
แต่ก่อนที่ลีโอจะได้เอ่ยอะไร เสียงฝีเท้าและเสียงทักทายคุ้นหูก็ดังขึ้น
“มีที่ว่างให้เรานั่งด้วยบ้างไหมคะ?”
ซาเนียร์ ไทเกอร์และสเกลเดินตรงเข้ามา ที่โต๊ะของกลุ่มลีโอ จนที่นั่งที่เคยสบาย พลันแน่นขึ้นจน
