เพล้ง!
“พวกมึงทำงานประสาอะไรวะ ถึงปล่อยให้คนอื่นแว้งกัดกูได้”
เจแดนเขวี้ยงแก้วเหล้าเฉียดหน้าลูกน้องไปได้อย่างเฉียดฉิว เมื่อรู้ว่าโดนคู่แข่งเข้ามาล่วงล้ำพื้นที่และกล้าทำมาหากินตรงพื้นที่ของเขาอย่างหน้าไม่อาย
“สืบมายังว่ามันเข้ามารุกล้ำได้ยังไง” ดีแลนถามขึ้นเมื่อเห็นเจแดนกำลังต้องการสงบสติอารมณ์
“คนของคุณโซเฟียครับ” ลูกน้องบอกอย่างกล้า ๆ กลัว เพราะเป็นชื่อที่เจ้านายของเขาไม่อยากได้ยินมากที่สุด
“คู่หมั้นมึงนะไอ้ใหญ่ไปจัดการเองก็แล้วกัน”
“แค่ว่าที่ และกูไม่มีทางหมั้นแน่ ๆ” ใช่เขาไม่มีทางหมั้นกับยัยผู้หญิงโรคจิตนั้นเด็ดขาดที่สามารถฆ่าใครได้เป็นผักเป็นปลาขนาดนั้น
“เออ...มึงจัดการเองก็แล้วกัน กูจะไปหาโมริ มึงไม่ต้องจ้องกูหรอกกูไม่ได้จะไปเอาลับหลังมึง ก็แค่อยากพาโมริไปชอปปิ้ง” เขารีบบอกเมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของพี่ชายมองมาที่เขา
“กูยังไม่ได้ว่าอะไร”
“เหรอ ไปเคลียร์ด้วย กูไม่อยากให้มีปัญหาใ
