“ดีแลนไปไหน”
“ห๊ะ อะ อะไรนะคะ” เธอสะดุ้งตกใจเล็กน้อยที่อยู่ ๆ เขาก็พูดโพล่งขึ้นมา แค่สายตาคู่นั้นที่จ้องมองมาทางเธอ เธอก็กลัวแล้ว นี่ยังพูดเสียงดุ ๆ ใส่เธออีก
“หูหนวกเหรอว่ะ ฉันถามว่าไอ้เล็กไปไหน” เขาถามขึ้นอีกครั้ง แต่หญิงสาวก็รู้ว่าเขากำลังสงบจิตสงบอารมณ์ไม่ให้โกรธเธอ
“มะ ไม่ทราบค่ะ คุณดีแลนแค่บอกว่าไปทำธุระแค่นั้นเองค่ะ”
“น่าเบื่อ”
เธอนั่งนิ่งเมื่อเริ่มเห็นเขาไม่สบอารมณ์ มาตอนนี้เธอก็มานั่งคิดว่าเขาจะตามให้เธอมาทำไม ถ้าเธอมาแล้วจะทำให้เขาโกรธแบบนี้
“แล้วจะมาโมโหใส่โมริทำไมล่ะคะ”
“นี่เธอกล้าย้อนฉันเหรอโมริ” เจแดนเขม้นมองหญิงสาวค่อนข้างไม่พอใจที่คนตัวเล็กกล้าเถียงเขากลับ
“ก็มันจริงไหมล่ะคะ โมริไม่ได้ขอมาสักหน่อย พวกคุณนั้นแหละให้โมริมาทำไม ให้มาแล้วก็มาเป็นแบบนี้มาทำเป็นแข็งกระด้างใส่ อีกคนหน้าบึ้ง อีกคนก็หายไปไหนไม่รู้ เห็นหน้าฉันแล้วมันจะตายรึไงกัน”
เธอเปลี่ยนสรรพนามในการพูดทัน
