“โตริโอพวกคุณ ๆ เขาจะลงมาทานข้าวเช้ากันไหม” นาเดียที่ชะเง้อคอมองนายใหญ่ของบ้านแต่ก็ไม่เห็นพวกเขาลงมาซะทีจนกับข้าวเย็นจืดชืดไปเสียหมดแล้ว
“คงไม่ลงมาหรอกมั้ง”
โตริโอเสริมเพราะเมื่อคืนกว่าเขากับภรรยาจะหลับลงได้ก็เกือบค่อนสว่างเพราะเสียงดังอื้ออึงจากชั้นบทของนายพวกเขาส่งเสียงดังกระหึ่มจนคนงานแทบหลับกันไม่ลง
“จะลงมาได้ยังไงบ้านสั่นสะเทือนซะขนาดนั้น ยัยผู้หญิงคนนั้นมีอะไรดีกันนักหนา”
เอลลี่จีบปากจีบคอพูดอย่างประชดประชัน แต่จริง ๆ แล้วในใจเธอกับรู้สึกอิจฉาหญิงสาวข้างบนบ้านต่างหากที่ได้ร่วมเตียงกับเจ้าของบ้านสุดหล่อและเพอร์เฟกต์ขนาดนั้น แถมรวยที่สุดในอิตาลีอีกต่างหาก และเธอไม่ได้ร่วมเตียงกับเขาแค่หนึ่งคนแต่ได้ถึงกับสอง และสองคนนั้นทั้งหล่อและรวยจะไม่ให้เธออิจฉาได้ยังไงกัน
เธออุตส่าห์ดั้นด้นมาสมัครงานเป็นขี้ข้าเขาแต่แท้จริงแล้วเธอแค่เอาตัวมาเสนอให้กับพวกเขาทั้งสองคนต่างหากล่ะ เพราะใคร ๆ ก็ต่า
