บทที่ 18 เมาแล้วเรื้อน

1662 คำ

“เธอเคยมาผับมาก่อนไหมโมริ” เสียงเหน็บแนมเอ่ยถามจากผู้หญิงตรงข้ามที่ทุกคนเรียกเธอว่าลิลลี่ ‘กะจะกัดฉันไม่ปล่อยเลยใช่ไหมยัยผู้หญิงคนนี้นี่’ โมริคิดในใจเธอเลือกเงียบ และหันไปมองรอบ ๆ ที่สองฝาแฝดทิ้งเธอเอาไว้ให้อยู่กับหญิงสาวที่ไม่ชอบหน้าเธอ “ยัยเด็กไม่มีมารยาท ไม่รู้เจแดนไปคว้าเธอมาได้ยังไง” เมื่อเห็นหญิงสาวไม่ตอบโต้เธอก็ยิ่งโมโห โมริยังเลือกที่จะเงียบและนั่งขยับโยกตัวเบา ๆ ถึงแม้เธอจะไม่ชอบดื่มแต่ก็ต้องจำใจยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มไปพลาง ๆ เพราะรำคาญเสียงแว้ด ๆ จากผู้หญิงฝั่งตรงข้าม “นี่อีเด็กเวรไม่ได้ยินที่ฉันถามรึไงหรือว่าสะกดมารยาทไม่เป็น” เมื่อลิลลี่หมดความอดทนเธอก็ลุกขึ้นเดินมาพร้อมที่จะเอาเรื่องจากเด็กสาวที่ยังคอยนั่งนิ่งเงียบ “ขอโทษค่ะ คุณพูดอะไรกับฉันเหรอ ฉันไม่ได้ยินจริง ๆ” เธอทำหน้าซื่อจนอีกฝ่ายสั่นไปด้วยความโกรธอยากจะเอาแก้วเหล้าเทราดไปบนตัวของเธอเสียจริง ๆ แต่โชคดีที่หนุ่ม ๆ เข้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม