“ฮึก ฮื่อ อึก”
เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยนที่นอนร้องไห้กับเตียงนอน เนื้อตัวของเธอสะบักสะบอมเต็มไปด้วยรอยกัดและมือโดนมัดจนเห็นเป็นรอยแดง
ร่างสูงของดีแลนค่อย ๆ หย่อนกายลงมานั่งข้างร่างเล็กและแก้มัดเชือกที่ผูกติดกับหัวเตียงออกให้อย่างเบามือ เขาค่อย ๆ ลูบข้อมือที่แดงเถือกจากการดิ้นรนของหญิงสาวที่โดนเจแดนลงโทษ
“ฮึก อึก คุณดีแลน โมริไม่ได้ทำ คุณเจแดนไม่ฟังอะไรเลย ฮึก” เธอบอกเขาด้วยเสียงที่สะอึกสะอื้น ดีแลนคว้าร่างเล็กเข้ามาโอบกอดและลูบปลอบประโลมแผ่นหลังเล็กอย่างอ่อนโยน
“คุณดีแลนเชื่อโมรินะคะ โมริไม่ได้ทำ ฮึก เชื่อโมริเถอะ” เธอโอบกอดชายหนุ่มแน่นขึ้นและร้องไห้กับอกแกร่งของเขาที่ดูเหมือนเขาเป็นที่พึ่งพิงของเธอได้ในตอนนี้
“ฉันก็อยากจะเชื่อนะ แต่ตอนนี้ฉันโมโห และหึง อยากทำโทษเธอด้วยมือสองข้างนี่ของฉันเต็มทนแล้ว แค่เห็นรูปเธอเปลือยอยู่กับมัน ฉันก็แทบอยากฆ่ามันและฆ่าเธอให้ตายคามือฉันจริงๆ โมร
