"จะไปไหนคะ" ชาลล์อุ้มเธอขึ้นไปยังชั้นสองและตรงไปที่ห้องนอนทันที
"ไปนอนไง" เขาหัวเราะร่าเมื่อเธอดิ้นขลุกขลิกอยู่ในอ้อมแขน แม่บ้านและบอดี้การ์ดแปลกใจกันใหญ่เพราะไม่เคยมีใครเห็นชาลล์หัวเราะเช่นนี้มาก่อนในชีวิต
"กลางวันแสกๆนะคะ" เธอตีแขนเขาเบาๆ
"วันก่อนก็กลางวันแสกๆ แถมทั้งวันทั้งคืนด้วย" ชาลล์ท้วง
"อยากได้แบบวันนั้นอีกหรอคะ" เธอแกล้งหยอกเขา
"อยากได้สิ แต่ไม่ใช่วันนี้" ชาลล์วางเธอลงตรงหน้าประตูห้องและเปิดประตูเข้าไป
เฌอบีดันแผงอกกว้างให้นั่งลงบนโซฟาก่อนที่เธอจะกระโดดขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักเขา เรียวปากอิ่มประกบจูบชาลล์ดูดดื่ม ลิ้นอุ่นเกี่ยวพันกันแลกรสหวานอันหวามไหว ความโหยหานับวันยิ่งเพิ่มพูนราวกับห่างหายกันไปนานแรมปี เฌอบีทำให้หัวใจของเขาไม่ต้องพบเจอกับคำว่าเศร้าและเหงาอีกเลยตั้งแต่วันที่เขาบอกว่ารักเธอ
"อืม..." ชาลล์เปล่งเสียงครางออกมาเล็กน้อยเมื่อมือเรียวซุกซนขยับลงไปสำรวจเป้ากางเกงข
