"คะ" เธอเอียงคอยิ้มให้ชายหนุ่มรูปหล่อตรงหน้าด้วยความภาคภูมิใจ
"จะทำอะไรครับ" ชาลล์ยิ้มพอใจเมื่อเธอขยับมาถอดเนกไทของเขาเป็นชิ้นถัดมา
"คุณอยากให้บีทำอะไรล่ะคะ" เธอส่งสายตายั่วยวนเขา ชาลล์ชอบเวลาที่เธอเป็นเด็กดีและเชื่อฟังเขา เพราะส่วนมากแล้วเธอจะดื้อรั้นขัดคำสั่งเขาทุกอย่าง แต่ตอนนี้คำว่ารักทำให้เฌอบีลืมความโกรธจนหมดสิ้น
"กลับไปอยู่กับฉันทุกวัน ห้ามไปไหนแม้แต่วันเดียว" ชาลล์ขอกึ่งออกคำสั่งเสียมากกว่า
"อืม...ไม่เอาค่ะ เอาเรื่องตอนนี้ก่อนได้มั้ยคะ บีไม่เจอคุณแค่ไม่กี่วันคิดถึงคุณใจจะขาด" เธอออดอ้อน
"คิดถึงเหมือนกัน ทั้งคิดถึงทั้งโกรธ" ชาลล์หน้าบึ้ง
"ถ้าคุณไม่ตอบว่าอยากให้บีทำอะไร ถ้างั้นคุณห้ามบีไม่ได้นะคะไม่ว่าบีจะทำอะไรกับคุณก็ตามบนเตียงนี้" เธอชี้ไปที่เตียงนอนนุ่ม
"เป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฮึ?" ชาลล์ประคองใบหน้าสวยไว้พลางใช้นิ้วโป้งเขี่ยแก้มแดงระเรื่อเบาๆวนไปมา
"เพิ่งเป็นวันนี
