"หมายความว่ายังไงครับนาย" หินใจคอไม่ดีที่ได้ยินเจ้านายหนุ่มพูดเช่นนั้น หินไม่ต้องการให้ชาลล์โกรธเพราะนั่นมันหมายถึงว่าทุกคนรอบตัวเจ้านายกหนุ่มจะเปรียบเสมือนอยู่กลางพายุเฮอริเคนที่พร้อมจะถูกแรงลมพัดให้ตกลงไปในหน้าผาอย่างง่ายดาย
"ไอ้ผู้ชายที่เฌอบีนั่งกินข้าวด้วยมันคือเศรษฐีอเมริกาที่โอนเงินสองร้อยล้านบาทเข้าบัญชีพ่อของเธอ มึงคิดว่ามันจะเป็นญาติกับบีหรอ!" ชาลล์พูดเสียงสั่งเครือ
"ถ้าเช่นนั้นคุณบีคงไม่รู้เรื่องอะไรด้วยหรอกครับ พ่อของเธอต้องโกหกเรื่องที่แม่ของเธอป่วยเพื่อเอาตัวเธอกลับไป ผมว่านายถามคุณบีไปตรงๆดีกว่าครับ" หินแนะนำ
"เขาไม่อ่านข้อความ เขาไม่รับสาย เขาทำให้กูกระวนกระวายจนแทบคลั่ง เหมือนเขากำลังใช้มือคู่นั้นบีบรัดหัวใจกูจนแน่นและก็คลายออกอย่างไม่ไยดีราวกับมันเป็นของเล่น" ชาลล์ระบายความในใจ
"สรรหาคำสวยหรูมาพูดแฮะ" หินพึมพำ
"มึงว่าอะไรนะ!" ชาลล์หันกลับมาหาลูกน้อง
"ผมว่านายคงรักเธอ
