กว่าชาลล์จะคุยกับอังเดรเสร็จก็จวนเวลาอาหารค่ำ เขากลับเข้ามาในบ้านทว่าไม่พบกับเฌอบี
"นายหญิงบอกว่าปวดหัวมาก เธอมาขอยาพาราทานไปสองเม็ดแล้วขอตัวไปนอนแล้วค่ะ ให้ตั้งโต๊ะอาหารเผื่อคุณอังเดรด้วยมั้ยคะ" แม่บ้านบอก
"ไม่ต้องตั้งหรอก" พูดจบชาลล์ก็เดินขึ้นห้องไปทันที
มือหนาเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนก็เห็นร่างบางคลุมตัวด้วยผ้าห่มผืนหนา เขาเดินเข้าไปใกล้จึงเห็นว่าหญิงสาวหลับแล้วเลยไม่อยากกวน ร่างสูงซุกตัวลงใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับเธอและเอื้อมมือไปกอดเอวบางไว้ เฌอบีขยับพลิกตัวหันมาหาคนข้างกายทั้งที่ยังหลับตา
"ไม่สบายหรอ" ชาลล์เอื้อมมือไปแตะหน้าผากมนก็เห็นว่าเธอไม่ได้ตัวร้อน เฌอบีขยับดวงหน้าสวยเข้ามาซุกอยู่กับแผงอกกว้าง
"สบาบดีค่ะแค่รู้สึกเพลีย" เธอตอบเสียงเบาในลำคอ
"แล้วทำไมไม่กินข้าว" ชาลล์ลูบศีรษะทุยเบาๆ
"ไม่หิวค่ะ" เธองอนเขาต่างหาก
"ทำไมไม่หิว หรืออยากกินอย่างอื่น" ชาลล์แกล้งถาม
"กินอะไรคะ" เธอแห
