“ผมอาจจะเป็นเพื่อนกับคุณได้แต่มันคงไม่เหมือนเดิมแล้วล่ะมุกดา เพราะมุกดาที่ผมรู้จักกับที่ผมเห็นตอนนี้ มันไม่เหมือนกันเลยสักนิด...คุณกลับไปเถอะ...ผมหมดธุระกับคุณแล้ว...” การันบอกไป เพราะตอนนี้เขาต้องมองมุกดาในมุมใหม่แล้วล่ะ จะมองแค่มุมเดิมๆที่เธอแสดงให้เขาเห็นไม่ได้แล้ว
“การันคะ...ฉันขอโทษค่ะ ฉันทำทุกอย่างไปเพราะห่วงคุณจริงๆนะคะ คุณอย่าโกรธฉันเลยนะคะการัน เราเป็นเพื่อนกันมานานแล้วนะคะ คุณอย่าทำแบบนี้กับฉันเลยนะคะ...” มุกดาพูดไป
“คุณเป็นห่วงผมก็จริง แต่ว่าสิ่งที่คุณทำน่ะมันไม่ถูกเลยนะมุกดา...ก่อนหน้านี้คุณมีโอกาสที่จะพูดและสารภาพกับผมแล้ว แต่คุณก็เลือกที่จำไม่ทำ กลับพูดให้ร้ายอายเขา แล้วแบบนี้คุณจะให้ผมมองคุณแบบเดิมได้ยังไงกัน...คุณก้าวก่ายชีวิตของผมเกินไปแล้วมุกดา..” การันบอกไปด้วยสีหน้าจริงจัง
“ฉันว่าคุณมุกดากลับไปเถอะค่ะ ตอนนี้คุณพูดอะไรไปคุณการันเขาก็คงไม่รับฟังหรอกค่ะ...คุณอย่าเสียเวล
