มุกดาได้ยินแบบนั้นก็กัดฟันแน่นอย่างข่มความรู้สึกของตัวเองเลย เพราะเธอไม่ได้อยากจะเป็นเพื่อนเขา เธออยากจะเป็นมากกว่านั้น แต่เธอก็กลัวจะเสียเขาไป ดังนั้นเธอก็จะอยู่ใกล้ๆเขาในฐานะเพื่อนต่อไป และเธอจะไม่ยอมให้ผู้หญิงหน้าไหนมาแย่งเขาไปทั้งนั้น
“ค่ะ...ฉันยินดีที่จะเป็นเพื่อนคอยรับฟังและให้คำปรึกษาคุณแบบนี้ตลอดไปค่ะ...” มุกดาตอบการันไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
“ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอคะ ใช่ผู้หญิงที่คลับของวินที่คุณชอบไปบ่อยๆไหมคะ” มุกดาถามไปอย่างอยากรู้ เธอจะได้จัดการได้ถูกคน
“เขาไม่ได้เป็นเด็กในคลับของไอ้วินมันหรอก เขาก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ผมบังเอิญได้รู้จักน่ะ ผมไม่อยากจะพูดถึงเขาอีก ยังไงตอนนี้ผมกับเขาก็จบกันไปแล้วก็ช่างมันเถอะ คุณอย่าถามเรื่องเขากับผมอีกเลย ผมไม่อยากจะหงุดหงิดอีก” การันบอกไปตรงๆ
“อ่อค่ะ...ฉันไม่ถามแล้วก็ได้ค่ะ...งั้นเย็นนี้เราไปทานข้าวด้วยกันดีไหมคะ เราไม่ได้
