เช้าวันต่อมา.. 11.00 น. โมง หลินก็มารับนาน่าที่มหาวิทยาลัยแล้วก็พาเด็กสาวไปที่บริษัทของเสี่ยตงต่อ เพราะวันนี้ต้องเข้าไปคุยเรื่องสัญญากับเสี่ยตงก่อน เนื่องจากทางนั้นต้องการให้นาน่ามาเป็นพรีเซนเตอร์ต่อจากฮายดี้ “พี่หลินจะให้นาน่าเปลี่ยนชุดก่อนเข้าไปเจอลูกค้าไหมคะ ใส่ชุดนักศึกษาไปแบบนี้จะดีเหรอคะ” นาน่าเอ่ยถามไปแบบไม่มั่นใจเท่าไหร่ “ไม่เป็นไรหรอก เพราะพรีเซ็นเตอร์ตัวนี้มันเป็นชุดนักเรียนนักศึกษาพอดีน่ะ เราใส่แบบนี้ไปจะได้เตะตาลูกค้าหน่อย ถ้าเราได้งานนี้ก็ฟันค่าตัวไปสองสามล้านได้เลยนะรู้ไหม...ต้องตั้งใจหน่อยล่ะ” หลินบอกไป “ค่ะพี่หลิน นาน่าจะตั้งใจค่ะ..” นาน่าพูดไปด้วยรอยยิ้ม จากนั้นพอถึงบริษัทของเสี่ยตงสองสาวก็พากันไปติดต่อเพื่อขอพบกับเสี่ยตงตามเวลาที่นัดเอาไว้ จากนั้นเลขาของเสี่ยตงก็พาสองสาวเข้าไปในห้องทำงานของเสี่ยตงทันที “มากันแล้วเหรอคุณหลิน ผมกำลังรออยู่พอดีเลย...” ตงเห็นสองสาวเดินเ