บ้านของการัน
การันที่กลับมานอนที่บ้านก็นอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงแบบนอนไม่หลับ เขาก็รู้สึกหงุดหงิดมากๆเพราะเขารู้สึกเหมือนขาดอะไรไป
“นี่เราอยู่กับอายไม่นาน เราชินกับการนอนกับเขาแล้วเหรอวะเนี่ย...แม่ง...นอนไม่หลับเลย” การันบ่นไปแบบหัวเสีย แล้วเขาก็พลิกผ้าห่มออก
“เพราะแกแน่ๆเลยที่ทำให้ฉันไม่หลับไม่นอนน่ะ มาไม่รักดีอะไรตอนนี้เนี่ย...ตอนนี้เขาไม่อยู่ให้แกเสียบอีกต่อไปแล้ว...หลับไปเลย” การันมองเป้ากางเกงนอนของเขาที่ชูชันออกมาอย่างเหนื่อยใจเลย เพราะมันถูกปลดปล่อยมาทุกคืน และเขาก็ไม่มีอารมณ์ช่วยตัวเองเลยทำให้มันไม่ยอมสงบลงแบบนี้
“ไม่อ่อนลงเลย...เฮ้อ...ทรมานตัวเองชะมัดเลยแม่ง..” การันพูดไปเมื่อท่อนเอ็นไม่ยอมอ่อนตัวลง เขาก็เอามือชักท่อนเอ็นออกมา แล้วเอามือลูบคลำมันเบาๆแล้วก็กอบกุมมันไว้ ก่อนจะชักรูดเบาๆ
“อ่า...อาย....คุณทำให้ผมต้องทรมานแบบนี้...อือ...ผมไม่ยอมให้คุณมามีอิทธิพลกับใจผมแน่...อ่า...
