ลูคัสวางร่างบอบบางของคนรักนั่งลงบนหน้าตัก สองแขนโอบกอดเธอเอาไว้แนบแน่นหลังได้ยินเสียงสะอื้นดังขึ้นถี่ตั้งแต่เข้ามานั่งในห้องผู้บริหาร
“เดซี่ครับ” เรียกชื่อเธอพร้อมผละคนตัวเล็กออกมาจากอ้อมกอด
“เดซี่สับสนไปหมดแล้วค่ะ”
“ผมรู้ว่ามันทำใจยาก แต่เดซี่ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ”
ร่างสูงยกตัวคนเป็นเมียนั่งลงบนโต๊ะทำงานส่วนตัว มือหนาค่อยๆ เช็ดคราบน้ำตาที่เลอะบนใบหน้าสวยออกให้ด้วยความอ่อนโยน
“ฮึก เดซี่ต้องทำยังไงคะลูคัส ต้องหลอกตัวเองไหมคะว่าเรื่องพวกนี้มันไม่เคยเกิดขึ้น”
เดซี่อยากจะลืมความจริงที่รับรู้ทั้งหมด เธออยากจำได้แค่ช่วงเวลาอบอุ่นของครอบครัวที่เต็มไปด้วยความรัก
“เดซี่เคยทำผิดไหมครับ”
ลูคัสยกมือขึ้นลูบเรือนผมยาวสลวยแผ่วเบาพร้อมเอ่ยถามคนตรงหน้า ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยหลังเห็นเธอพยักหน้าตอบกลับ
“เดซี่เคยโกหกคุณพ่อคุณแม่ค่ะ”
“แล้วผลเป็นยังไงครับ”
“ท่านทั้งสองจับได้”
หญิงสาวจำช่วงเวลาวัยเด
