เธอจ้องหน้าเขา ยังมีอีกเรื่องที่เธออยากรู้ เป็นเรื่องสำคัญที่ทำให้กังวลใจ “ทำไมคุณถึงรับคุณศตายุเป็นน้องชายบุญธรรมล่ะคะ”
เธอรู้เรื่องนี้จากสิบทิศมาตั้งนานละ แต่ไม่เคยคิดสงสัยว่าทำไม กระทั่งวันนี้...วันที่เธอเห็นศตายุขับรถมาส่งเบญจาที่หน้าตึก
“ศตายุเป็นลูกชายของพ่อบุญธรรมผม หัวหน้าแก๊งที่ผมอยู่ตอนเด็กๆ น่ะ ตอนแก๊งของพ่อบุญธรรมแตก พ่อบุญธรรมโดนแก๊งฝ่ายตรงข้ามยิงตาย ผมไปช่วยศตายุไว้ได้ทัน แล้วพาเขามาอยู่ด้วย”
“แล้วคุณเบญจาล่ะคะ”
“เบญจา? หมายถึง...”
“ผู้จัดการแผนกบัญชีน่ะค่ะ นิดเห็นเธอกับคุณ ศตายุค่อนข้างสนิทสนมกัน”
“อ๋อ พี่สาวของศตายุน่ะเหรอ เธอตามมาอยู่กับผมสักสิบปีได้มั้ง ถ้าจำไม่ผิด ตอนที่แก๊งแตก เธอไปเรียนที่กรุงเทพฯ น่าจะใช่”
เธอเข้าใจแล้ว ..พวกเขาเป็นพี่น้องกันนี่เอง
โอ๊ย...ถ้าคุณศตายุหักหลังเขา เขาต้องเสียใจมากแน่เลย เธอแอบภาวนาว่าอย่าให้เป็นแบบนั้นเลย
“มัวแต่พูดเรื่องคนอื่นทำ
