ต่อให้ชายหนุ่มยอมรับปากว่าจะปล่อยเธอไป แต่พวกเขาก็ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอีกสองสามวันต่อจากนั้น ในทุก ๆ วันไม่มีช่วงไหนที่เขาจะยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เปรมวดีเริ่มคุ้นชินกับการที่นอนแล้วจะต้องมีบางอย่างนัวเนียอยู่บนร่างกายของตัวเองแล้วด้วยซ้ำ เพชรรัตน์เองก็ไม่สามารถที่จะหลับตาได้หากไม่ได้ยินเสียงหวีดร้องของหญิงสาวในยามที่เธอสุขสมตอนที่เขาปรนเปรอให้ มันเหมือนกับเสียงความสุขที่ถูกปลดปล่อยพันธนาการทุกอย่างที่เขาเคยมีไปจนหมดสิ้น
ครบกำหนดเขาพาเธอมาส่งตามคำสัญญา แต่หญิงสาวขอให้พาตัวเธอไปส่งที่บ้านของอรปรียาก่อนซึ่งเขาก็ยินดี
บรรยากาศภายในรถเต็มไปด้วยความเงียบ เสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่เป็นเสื้อผ้าใหม่ทั้งหมด ชายหนุ่มเป็นคนจัดการหามาให้ เปรมวดีรู้สึกโล่งใจและปวดร้าวในใจอย่างแปลกประหลาด เมื่อรถยนต์จอดสนิทที่หน้าบ้านของเพื่อนสาว ความรู้สึกที่มีวูบโหวงขึ้นในใจแปลก ๆ แต่ก่อนที่เธอจะเปิดประตูลงไป เพชรรัตน์
