ชายหนุ่มเดินออกไปจากห้องทันทีที่พูดจบ เพราะหากขืนยืนอยู่นานกว่านั้นเขาไม่มั่นใจว่าจะยังคุมอารมณ์ตัวเองได้ เพราะสิ่งที่วาสิตาทำมันเลวและชั่วเกินรับไหว ความทรงจำที่ติดตาคือยังเห็นเพียงแค่ภาพแก้มเนียนขาวของลูกสาวที่ปรากฏรอยช้ำเพราะโดนทำร้าย มันบาดลึกในความรู้สึกของคนเป็นพ่อ มันเหมือนกับประนามความอ่อนแอว่าเขาไม่สามารถที่จะดูแลปกป้องลูกเพียงคนเดียวเอาไว้ได้ เพราะฉะนั้นนี่ถือเป็นบทเรียนที่เขามอบให้วาสิตามันสาสมที่สุดแล้ว
นี่คือความอำมหิตของผู้ชายที่ชื่อเพชรรัตน์ อันที่จริงแล้วเขาไม่เคยคิดจะทำร้ายวาสิตาเลย ก่อนหน้าเขาเคยเสนอให้เธอหย่าร้างกับเขาหลายต่อหลายครั้ง แต่เป็นเพราะอีกฝ่ายดื้อดึงเขาจึงทำได้เพียงแค่เพิกเฉยไม่ยุ่งเกี่ยว หากต่างคนต่างอยู่มีโลกส่วนตัวของใครของมัน เรื่องนี้มันอาจจะไม่จบลงด้วยสภาพที่เละเทะอย่างที่เห็น
วาสิตาเหมือนกับคนที่ถูกผลักลงจากเหวสูง จากคนที่ร่ำรวยระดับหมื่นล้านกลับกลา
