แล้วเรา...จะได้เห็นดีกัน

1798 คำ

ตอนที่ 38 “อรุณสวัสดิ์ ครับพริม” ปลายสายเงียบไปสักพักหนึ่งก่อนที่จะตอบกลับมาอย่างกระซิบกระซาบ ทําให้เขาพอจะเดาได้ว่าตอนนี้พริมโรสคงไม่ได้อยู่คนเดียว นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรเขารู้สึกที่จะน้อยใจไม่ได้ หญิงสาวทําราวกับว่าการคบค้าสมาคมกับเขาเป็นเรื่องร้ายแรงจนต้องปกปิดไม่ให้คนอื่นรับรู้ แต่เขาคิดอยู่อย่างนั้นได้ไม่นาน เพราะเสียงหวานปลายทางถามกลับมาด้วยความห่วงใยแม้ว่านํ้าเสียงที่ใช้จะฟังดูแข็งกระด้างอย่างไรก็ตาม เขมชาติยิ้มออกมาอย่างมีความสุข อย่างน้อยคุณนายก็ยังห่วงเขา “ยังเลยครับ...ผมรอทานข้าวเช้าพร้อมคุณ เอาเป็นว่าอีกไม่เกินหนึ่งชั่วโมงผมไปรับคุณที่บ้านนะครับ” พูดจบก็รีบวางสายทันทีอย่างกลัวว่าจะถูกปฏิเสธ พราวฟ้ายืนมองหน้าเพื่อนด้วยความสงสัย ใครกันที่โทร พริมโรสแต่เช้า หลังจากช่วยกันเก็บของเข้าบ้านหลังจากใส่บาตรตอนเช้าเสร็จ เสียงโทรศัพท์มือถือที่ปกติแล้วจะทําหน้าที่เป็นนาฬิกาปลุกให้เจ้า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม