ตอนที่ 8 ไม่ว่าง
สาวรุ่นลูกเดินออกไปจากรถแล้ว แต่ดวงตาโฉบเฉี่ยวของสาววัยห้าสิบกว่ายังคงมองไปที่ร่างระหงษ์นั้นด้วยท่าทีสงบนิ่ง ก่อนที่เสียงหัวเราะในลำคอจะดังขึ้นมาหนหนึ่ง
“ที่จริงฉันชอบคนแบบนี้นะ แต่ทำยังไงได้ล่ะ” พิมพ์ภิรมย์เอ่ยอย่างลอยๆ แต่ก็พอมีสารถีที่นั่งรับฟัง ซึ่งเป็นทั้งญาติและคนสนิท ก่อนที่นางจะเอ่ยปากบอกให้เคลื่อนรถออกไป
หมวยเล็กถอนหายใจเป็นครั้งที่ร้อย การที่เธอไม่รับเงินก้อนนั้นไม่ใช่ว่าจะดื้อด้านอยู่ต่อ เพียงแต่ไม่อยากให้ใครต้องดูถูกเหยียดหยาม แค่นี้มันก็รู้สึกเจ็บจุกที่หัวใจจนพูดไม่ออกแล้ว
เธอไม่ได้คาดหวังให้เพลิงเห็นความสำคัญ ไม่ได้ต้องการให้เขาเห็นเป็นคนพิเศษอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้ว่าที่ผ่านมา ลึกๆ แล้วก็อยากให้เขาเปลี่ยนใจ ให้เขามีใจให้เธอ ยกให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ แต่เวลานี้เธอพอจะรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย
ต่อให้เขารู้สึกดี ก็คงไม่มีคนมายินดีด้วย
ให้ไปจา
