บทที่ 7 รสชาติที่คิดถึง 1/2

895 คำ

วันเสาร์นี้แม่มลสิกาขับรถมาจากกรุงเทพฯ เพื่อมาเล่นกับหลานสาวตัวน้อยดารินที่เลี้ยงมาตั้งแต่ยังแบเบาะ เวลาสิบโมงเสียงแตรรถที่คุ้นเคยก็มาบีบหน้าบ้าน “กรี๊ด...แม่มลมาค้า...แม่ขา...แม่มล” ดารินดีใจยกใหญ่ที่ทุกครั้งแม่มลมาหาที่บ้าน เพราะแม่มลตามใจจนฉันอดส่ายหน้าไม่ได้ วันนี้เป็นวันปิดยอดประจำเดือนซึ่งเดือนนี้ยอดกำไรพุ่งไปถึงสามแสน ฉันรู้ว่าทุกคนเหน็ดเหนื่อยกันมามาก จึงอยากให้ได้พักผ่อนและรู้ดีว่าเด็ก ๆ อยากไปเที่ยวผับกัน “คนสวยขา...” เสียงแม่มลทำให้ฉันยิ้มแย้มและเดินออกไปทักทายเช่นเคย เวลาแม่ของยักษ์มาพักผ่อนที่เขาใหญ่ก็มักจะยึดห้องยักษ์เป็นห้องนอน ส่วนยักษ์ก็ไปนอนที่โซฟาเบดบ้าง หากวันไหนเหนื่อยมากก็จะไปแย่งห้องไอ้ธารนอน และสายธารคนงามก็เดินหอบหมอนมานอนกับฉันเช่นเคย เพราะดารินไปนอนอ้อนแม่มล “หนูมิ้นต์แม่ซื้อขนมจีนน้ำยาปูเจ้าดังมาฝาก เผื่อทุกคนที่โรงงานด้วย” แม่มลมักมีของอร่อยมาฝากพวกเราท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม