บทที่ 8 กลับมาได้ไหม 1/2

860 คำ

มิ้นต์นั่งจิบค็อกเทลบ้าง วอดก้าบ้างทีละแก้วมาสักพักจนรู้ตัวอีกทีก็เหมือนจะคุมสติไม่ได้แล้ว นักดนตรีเริ่มร้องเพลงหนึ่งซึ่งเป็นเพลงที่ฉันเธอโดนใจมากจนต้องร้องตาม ?จะเสียดายผู้ชายห่วย ๆ อย่างเธอทำไม คบกันไม่รู้จะพาชีวิตฉันไปทางไหน ? ยักษ์กับสายธารมองหน้ากันเมื่อเสียงร้องเพลงนั้นหลุดออกจากปากของคนที่นั่งตรงกลาง... “ไอ้ยักษ์เพื่อนมึงไหวไหมเนี่ย” สายธารเริ่มเป็นห่วง แม้ว่ารามจะกลับมาแต่ก็ไม่เคยเห็นมันจะเสียอาการหรืออ่อนแอเลยก็ตามที แต่ว่าคนที่ไม่พูดไม่ใช่ไม่เจ็บสักหน่อย “ไหวไหมไม่รู้แต่ว่ารีบพามันกลับเหอะ” ยักษ์ที่ถ่ายบรรยากาศรอบร้านอยู่หันมาหาเพื่อนแล้วก็ต้องหยุดเพราะเหมือนเพื่อนดูไม่ค่อยโอเค ร้องเพลงไปร้องไห้ไป ท่าทางจะเมาแล้ว “เดี๋ยวฉันไปบอกน้อง ๆ ก่อนว่าจะกลับก่อน เดี๋ยวให้รถมารับอีกที” ฉันบอกเพื่อนอย่างยักษ์ให้มันดูแลมิ้นต์ส่วนฉันไปจัดการเรื่องน้อง ๆ แล้วจึงวิ่งตามไปสมทบกันที่หน้า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม