ฉันไม่คิดว่ารามจะใส่ใจขนาดนี้ ที่จริงพวกฉันทำกันได้แต่เขาก็ทำให้มันดูมีน้ำใจ ดูเป็นคนดีชอบกล เขาวางแผนอะไรไว้เป็นแน่
“เหนื่อยกันไหมทุกคน มานั่งเลยเดี๋ยวพี่เปิดโค้กให้” รามดูแลน้อง ๆ ดีเยี่ยมแต่มันเกินไปหรือเปล่า ที่จริงฉันไม่ได้อยากให้เขามาร่วมวงด้วยสักนิด เพราะรู้ว่าเจ้าเด็กพวกนี้ต้องซักฟอกแน่ ๆ
“ขอบคุณค่ะพี่รามสุดหล่อ” ติ๊ช่าเสียงอ่อนเสียงหวานเมื่อแก้วโค้กถูกส่งให้ถึงมือพร้อมกับแต๊ะอั๋งรามไปอีกนิดหน่อย แต่รามไม่ได้รังเกียจทั้งยังเล่นด้วยอีก
“มาครับผมย่างให้” ฉันนั่งถือตะเกียบพลิกหมูกลับไปมาและหมูที่ฉันเลือกคือสามชั้นมันเยิ้ม ๆ กรอบ ๆ เท่านั้นถึงจะกิน
“เดี๋ยวก่อนย่างให้กรอบ” ฉันตีมือเขาเมื่อเขาเห็นว่าหมูเริ่มสุกก็คีบมาให้เลย มันอร่อยที่ไหนกันต้องกรอบ ๆ จิ้มน้ำจิ้มรสแซ่บถึงจะดี
เมื่อมันได้ที่แล้วฉันก็คีบจุ่มน้ำจิ้มยกใส่ปากเคี้ยวกรุบ ๆ อร่อยฟินอย่าบอกใครเลย ส่วนรามนั้นก็ยุ่งอยู่กั
