จากนั้นเขาทำอะไรกับฉันบ้างก็ไม่รู้แล้ว แต่ที่กลางกายยังชาหนึบอยู่แบบนี้คงเดาได้ไม่ยากว่าราม ‘ลักหลับ’
เจ็บใจตัวเองนักไม่น่าปล่อยให้ตัวเองเมาขนาดนั้นเลย ฉันตกอยู่ในภวังค์ครู่ใหญ่ก่อนที่จะตื่นเพราะเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ปัง ปัง ปัง!
“มิ้นต์...เร็ว ๆ ปวดขี้”
ไอ้ผัวเวรนี่มันจะไม่กวนประสาทฉันสักหน่อยได้ไหม ฉันรู้ว่านั่นเพราะเขาต้องการเข้ามาอาบน้ำด้วยกัน แต่ฉันไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้นหรอก เพราะอาบน้ำกับรามไม่เคยได้อาบสักที
ฉันอาบน้ำอยู่สิบนาทีแล้วก็รีบออกมารอบกายพันด้วยผ้าขนหนูเพราะในห้องน้ำมีแค่นั้นจริง ๆ เมื่อออกมาด้านนอกก็เจอคนกวนประสาทยักคิ้วรอ
“ไม่น่ารีบอาบ อยากอาบให้แท้ ๆ”
“ฝันไปเถอะ”
“แต่เมื่อคืนก็ไม่ได้ฝันนะ เอาจริง ๆ” ยังไม่พ้นเรื่องบนเตียงอีก ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว นี่สินะเขาถึงเตือนว่าอย่าเล่นกับไฟ เดี๋ยวมันจะไหม้มือ
ฉันยกมือขึ้นผลักเขาเข้าห้องน้ำไป ไม่อยากได้
