ตอนที่ 30
“ถ้าพี่ง่วงก็นอนก่อนก็ได้นะคะ อีกนานกว่าจะถึง” เมษารินหันมา บอกเขา เมื่อคืนเขาคงจะถ่ายหนังจนดึก เธอเห็นเขานั่งหาวหลายทีแล้ว
“งั้นก็ดีเหมือนกันจ้ะ ถึงแล้วปลุกพี่ด้วยนะ” ทัฬห์รับคําอย่างว่าง่าย เพราะเขาง่วงมากจริงๆ แล้วเขาก็ค่อยๆ หลับตาลง เมษารินยิ้มแล้วก็ขับรถต่อไป
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง หญิงสาวก็พาดาราหนุ่มมาถึงชายทะเลแห่งหนึ่ง เมษารินปลุกเขาทันที เมื่อรถจอดสนิทเรียบร้อยแล้ว
“พี่ทัฬห์คะ ถึงแล้วค่ะ” เธอหันไปเขย่าตัวพระเอกหนุ่มเบา ๆ ทัฬห์ลืมตาขึ้นมา
“ถึงแล้วเหรอ ว่าแต่ที่นี่มันคือที่ไหนน่ะ” พระเอกหนุ่มมองไปรอบๆ เมษารินยิ้มแล้วจึงเดินออกจากรถไป ทัฬห์รีบลงไปตาม
“เมย์เคยฝันเอาไว้มาตลอด ว่าอยากจะเดินเล่นริมหาดที่มีทะเลสวย ๆ กับคนที่เมย์รักมากที่สุด คนที่เค้าจะไม่มีวันทิ้งเมย์ไปไหน” เมษารินเริ่มพูดหลังจากที่เดินเลาะริมชายหาดกับเขา ทัฬห์ยิ้มเขาจับมือของเธอไว้
“งั้นเมย์ก็มั่นใจได้เล
