ปลอบใจหลานสาว
2264 คำ
“ทำให้อาบ้างสิครับเด็กดี” เมฆลุกขึ้นยืนตรงหน้าพลอยใส แท่งเนื้อแข็งขึงลำใหญ่ชี้หน้าหญิงสาว ราวกับออกคำสั่งให้จัดการมันซะ
มือบางจึงยื่นไปกอบกุมความใหญ่โตด้วยใจระส่ำ เงยหน้ามองเจ้าของแท่งเนื้อที่ส่งยิ้มมาให้ ลูบศีรษะเล็กเบาๆ ดั่งให้กำลังใจ ก่อนจะจับศีรษะของพลอยใสเข้าหาความใหญ่โตของตัวเอง ริมฝีปากอิ่มจึงอ้ารับความใหญ่โตเข้าปาก
"ซี้ด...โคตรดีครับพลอย"
เมื่อเห็นพลอยใสช่วยพี่ชาย หมอกจึงจับร่างบางยกขึ้นจากตักเล็กน้อย ควานมือไปหยิบถุงยางที่เตรียมไว้บนโต๊ะข้างโซฟามาสวมใส่ นิ้วแกร่งปาดลงบนรูรัก ร่างงามสั่นสะท้านเสียวซ่าน
"อาขอนะคะ" หมอกเอ่ยบอกเสียงพร่า จากนั้นก็จับแท่งเนื้อตั้งขึ้น และกดร่างบางลงมา ให้รูรักที่อ้าออกกลืนกินแท่งเนื้อของตัวเองเข้าไปทั้งลำ จนร่างงามสั่นสะท้าน ใบหน้างามเหยเก แต่ปากก็ยังทำหน้าที่มอบความเสียวให้เมฆด้วยการรูดรั้งแท่งเนื้อเข้าออก
“อ้ะ...อื้อ” เสียงหวานครางเสียว มือบางจับเอวของเมฆไว้ เมื่อหมอกจับเอวคอดสอนให้หญิงสาวข่มแท่งเนื้อใหญ่ในรูรักและคับแน่นอยู่ในปาก
“อื้อ...ซี้ด เสียวมากพลอยจ๋า” เมฆสูดปากร้องคราง จับศีรษะเล็กกดให้รูดรั้งเร็วมากขึ้น
“เสียวโคตรเลยแม่ง ขย่มแรงๆ เลยครับหนูพลอย” สองพี่น้องต่างพากันขยับเอวสอบเข้าออกเป็นจังหวะ
โดยเฉพาะหมอกที่ยกร่างบางขึ้นเล็กน้อย จากนั้นและอัดกระแทกสวนแท่งเนื้อกลับขึ้นไป จนพลอยหัวสั่นหัวคลอน แต่ก็ยังไม่ยอมคายแท่งเนื้อของเมฆออกจากปากแต่อย่างใด ยังคงรูดรั้งดูดกินอยู่อย่างนั้น ทั้งที่ความจริงเธอเสียวแทบขาดใจ
ส่วนเมฆก็ยื่นมือมาบีบเคล้นเต้างาม ที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการขย่มตัวอย่างเมามัน คนถูกปรนเปรอความเสียวคายแท่งเนื้อออกมาร้องคราง จิกเล็บมือลงบนเอวเมฆแน่น
“อื้อ...อ่อย...อี้... สะ เสียว...อี้...” พลอยใสแทบขาดใจตาย เมื่อสองพี่น้องจอมหื่นพากันมอบความเสียวให้เธอเต็มที่
โดยเฉพาะหมอกที่ยื่นมือมาคลึงวนติ่งเนื้อบวมเบ่งด้านหน้า ร่างบางสะท้านกระตุกครั้งแล้วครั้งเล่า จนแทบแตกทะลักน้ำหวานออกมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
“อือ...เสียวมากเลยพี่เมฆ รูโคตรฟิต ตอดเอ็นดีโคตร” หมอกสูดปากเอ่ยบอกเสียงสั่นพร่า
“ให้อาเอานมหนูหน่อยสิครับเด็กดี” เมฆร้องขอเสียงหวาน รูดรั้งแท่งเนื้อออกจากปากของพลอยใส เปลี่ยนมาเล่นกับเต้างามคู่นี้แทน
พลอยใสบีบเต้างามของตัวเองให้แนบแน่นกับแท่งเนื้อที่อยู่ตรงกลาง หมอกจึงเริ่มขยับเขยื้อนเอวสอบให้เร็วมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนด้านล่างก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของน้องชายที่แช่แท่งเนื้อคารูไว้อย่างนั้น เพราะมัวแต่หยอกล้ออยู่กับติ่งเนื้อของหญิงสาว อีกอย่างก็ยืดเวลาความเสียวออกไปให้นานสักหน่อย
“อื้อ...พลอย...อาหมอกขา...พลอยจะแตก...ยะ...อื้อ...อย่าบี้ตรงนั้น” พลอยใสร่อนสะโพกหนีมือหนาที่เวียนวนกับติ่งเนื้อ แต่ยิ่งหนีก็ยิ่งเสียว เมื่อหมอกบีบบี้แรงขึ้นเรื่อยๆ รูรักก็ตอดรัดตุบๆ โอบกอดแท่งเนื้อที่แช่คารูไว้ จนหมอกเสียวไปทั้งลำ
เมฆที่กำลังมีความสุขกับเต้างาม ก็เร่งจังหวะเอวให้เร็วมากขึ้น เมื่อความสุขที่อยากพบพานรออยู่ไม่ไกล
“เสียวมากเลยพลอยจ๋า...โอ้...นมหนูสุดยอดจริงๆ อาจะแตก” เมื่อได้ยินแบบนี้ หมอกก็จับสะโพกผายยกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็ระรัวแท่งเนื้อกระแทกสวนเข้าใส่ทั้งเร็วและแรง จนพลอยใสสั่นเทิ้มขนลุกเกรียว
“ไม่ไหว แตก อาหมอก พลอยจะแตก...อ้าย...อื้อ”
“อ้า” พลอยใสและเมฆครวญครางออกมาพร้อมกัน เมื่อทั้งคู่เดินทางไปยังความสุข แท่งเนื้อของเมฆถูกป้อนเข้าปากพลอยใสเพื่อดื่มกินน้ำรักให้ชายหนุ่ม
ในขณะที่รูรักยังถูกกระหน่ำจากแท่งเนื้อของหมอกไม่มีหยุด จนเกิดเสียงดังตับๆ ไปทั่วบ้าน
“อ้ะ...อื้ม...อาหมอก...พลอย...อื้อ...”
“เสียวอีกแล้วใช่ไหม มันรัดของอาแน่นมาก”
“อี้...คะ ค่ะ..”
“งั้นเสร็จอีกรอบพร้อมอานะคะคนสวย” พลอยใสทั้งพยักหน้ารับและส่ายหน้า เพราะความเสียวในเวลาเดียวกัน
ร่างบางเร่งขย่มตอใหญ่เมามัน เช่นเดียวกับหมอกก็กระแทกสวนกลับขึ้นมามา เมฆจึงประคองใบหน้าหญิงสาวให้มารับจูบจากตนบ้าง พร้อมทั้งบีบบี้ฟ้อนเฟ้นเต้างามส่งให้คนทั้งคู่ไปถึงวิมานที่รออยู่ และหลังจากนั้นไม่นาน ทั้งคู่ก็กรีดร้องออกมาพร้อมกัน
“อืม” ร่างสองร่างเกร็งกระตุกถี่กระชั้น เมื่อต่างคนต่างแตกทะลักความสุขออกมาพร้อมกัน ผนังอ่อนนุ่มตอดรัดแท่งเนื้อของหมอกที่ยังแช่คาอยู่ด้านในตุบๆ พลอยใสทิ้งตัวลงพิงอกกว้างของหมอกอย่างหมดแรง
“หมดแรงแล้วเหรอครับเด็กดี อายังไม่ได้รักหนูเลยนะ” เมฆเอ่ยบอก มือหนาสาวแท่งเนื้อเข้ามายืนตรงหน้า พลอยใสเห็นแบบนี้ก็ตาเบิกกว้าง
หมอกจึงงัดแท่งเนื้อของตัวเองที่อยู่ในรูรักออกมา เผย รูรักสีสดอ้าออกกว้างจากการถูกกระแทกที่ผ่านมา ช่างเป็นภาพสวยงามเสียจริงในความคิดของหมอก
“แต่พลอยเหนื่อย”
“แต่อายังไม่เหนื่อยนี่ครับ” สิ้นเสียงพูด ขาเรียวก็ถูกแยกออกกว้างด้วยฝีมือของหมอก ที่อำนวยความสะดวกให้พี่ชาย แท่งเนื้อใหญ่ยาวไม่ต่างจากหมอกก็กดลึกเข้าสู่รูรักที่เต้นตุบๆ ทีเดียวมิดด้าม
“อื้อ...” พลอยใสร้องคราง ใบหน้างามเหยเกเสียวซ่าน เมื่อแท่งเนื้อเริ่มขยับเขยื้อนเคลื่อนตัวเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“จับขาตัวเองไว้เด็กดี” พลอยใสทำตามคำสั่งของหมอกอย่างไม่มีอิดออด จับขาตัวเองไว้แน่น
มือที่ว่างของหมอกจึงมาเล่นเต้างามสองข้าง จับหัวนมของหญิงสาวดึงยืดออกมาและกดลงเข้าไปในเนื้อ จนพลอยใสสะท้านขนลุกเกรียว เสียวจนไม่รู้จะเสียวยังไง สองคนนี้จะทำให้เธอเสียวตายเลยใช่ไหม
“อื้อ...เสียวหัวโคตรเลยครับพลอย รูหนูมันรัดแน่นมาก จนอาแทบแตก” ยิ่งพลอยใสเสียวมากเท่าไหร่ รูรักก็ยิ่งตอดรัดแน่นขึ้นเท่านั้น ตอดตุบๆ จนเมฆแทบแตกน้ำเชื้ออกมา
เร่งจังหวะให้เร็วมากขึ้น โหมแรงทั้งหมดที่มีเข้าใส่อย่างบ้าคลั่งรุนแรง ดั่งพายุร้ายที่สาดซัดความรุนแรงดุดันเข้าฝั่ง พาให้พลอยใสเกร็งสะท้านครั้งแล้วครั้งเล่า จิกเล็บเท้าแน่นใบหน้างามสะบัดไปมา
“เสร็จ...พลอย...จะแตก...อี้...อี้...อ้าย” ในที่สุดพลอยใสก็ชิงเสร็จไปก่อน ร่างงามเกร็งกระตุกแตกทะลักน้ำหวานไหลออกมา ชโลมแท่งเนื้อที่เคลื่อนตัวเข้าใส่ไม่มีหยุด นอนหอบหายใจอยู่บนตัวหมอกอย่างหมดเรี่ยวแรง หมอกจึงบดจูบลงบนกลีบปากสวย สอดปลายลิ้นเข้าสู่โพรงปากหวานเกี่ยวรัดลิ้นเล็กดุดัน
เมฆที่ส่งหญิงสาวไปยังสวรรค์ ก็ไม่รั้งรอที่จะตามไป แท่งเนื้อใหญ่จึงตะบี้ตะบันตอกอัดเข้าใส่รัวเร็ว จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังตับๆ ก่อนจะตอกอัดเข้าใส่เป็นครั้งสุดท้าย ดึงแท่งเนื้อออกมาจากรูรัก
“อ้า” เงยหน้าสูดปากร้องครางออกมาด้วยความสุข เกร็งสะโพกปล่อยน้ำรักลงบนหน้าอกอวบใหญ่ของพลอยใส เขี่ยหัวบานที่เยิ้มด้วยน้ำเชื้อลงบนหัวนมทั้งสองข้าง
"หนูพลอยครับ เลียให้อาที" เสียงทุ้มร้องขอ พลอยใสจึงผละริมฝีปากออกจากเรียวปากของหมอก หันมาเลียทำความสะอาดแท่งเนื้อของเมฆตามที่ชายหนุ่มบอก หมอกยกมือขึ้นลูบศีรษะเล็กเบาๆ
"พลอยของอาเก่งที่สุด เดี๋ยวอาพาไปอาบน้ำนะครับ"
หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย สองพี่น้องก็พาพลอยใสออกมาที่ห้างสรรพสินค้า มาเลือกซื้อเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัว เพราะหญิงสาวออกมาจากบ้านแต่ตัวและรถยนต์หนึ่งคันเท่านั้น ไม่ได้เก็บข้าวของเครื่องใช้ของตัวเองมาด้วยสักชิ้น
"หนูพลอยเลือกได้ตามสบายเลยนะ เดี๋ยวอากับพี่เมฆรอตรงนี้"
"ค่ะ" พลอยใสรับคำ และเดินเข้าไปภายในร้านขายเสื้อผ้า และเมื่อพลอยใสเดินเข้าไป หมอกจึงหันมาหาพี่ชายที่นั่งอยู่ข้างกัน
"พี่จะไม่บอกคุณพงษ์จริงๆ เหรอว่าพลอยอยู่กับเรา" เมฆหันมองน้องชายเล็กน้อย
"ต้องบอกสิ พี่ไม่เชื่อหรอกว่าคุณพงษ์จะไม่รักลูกตัวเอง ตอนนั้นอาจจะเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ เราสองคนรู้จักคุณพงษ์มาตั้งนาน หมอกก็น่าจะรู้จักนิสัยคุณพงษ์ดี"
"ครับ ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นพี่โทรไปบอกคุณพงษ์นะครับ คุณพงษ์จะได้สบายใจ อีกอย่างผมก็อยากรู้ด้วยว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมคุณพงษ์ถึงได้เอ่ยปากไล่ลูกสาวตัวเองออกมาจากบ้านแบบนี้"
"งั้นพี่ไปโทรหาคุณพงษ์ก่อน"
แต่ยังไม่ทันที่เมฆจะเดินพ้นออกจากร้าน คนที่ตัวเองกล่าวถึงก็เดินเข้ามาภายในร้านพร้อมกับภรรยา
"คุณพงษ์!" เมฆเอ่ยเรียกด้วยความตกใจ หมอกที่อยู่ใกล้ก็หันมองและรับลุกขึ้นยืนเดินเข้าไปหา
"สวัสดีครับคุณพงษ์ คุณราตรี" คนถูกทักทายยิ้มรับน้อยๆ
"อืม"
"สวัสดีค่ะคุณเมฆคุณหมอก พาสาวๆ มาซื้อเสื้อผ้าเหรอคะ" ราตรีเอ่ยเย้า เมื่อเห็นสองพี่น้องเข้ามาในร้านเสื้อผ้าสตรี คนถูกถามหันมองหน้ากันเล็กน้อย ยิ้มเจือนให้คนทั้งสอง
"ไม่ตอบแบบนี้แสดงว่าที่คุณราตรีพูดคือถูก ว่างๆ ก็พาแฟนไปกินข้าวที่บ้านบ้างนะ" พงษ์เอ่ยบอก เมฆและหมอกก็ได้แต่ทำสีหน้ากระอักกระอ่วน ชวนหายใจหายคอไม่อิ่มท้อง
"เป็นอะไรกันเราสองคน ทำหน้าเหมือนมีเรื่องอะไรจะพูดอย่างนั้นแหละ"
"คือคุณพงษ์ครับ ผมมีเรื่องสำคัญจะบอกครับ" เมฆเอ่ยขึ้น
"ได้สิ ว่ามาเลย"
"คืออย่างนะครับ..."
"อาเมฆ อามอ..." เสียงร้องเรียกของพลอยใสขาดหายไปในช่วงท้าย เมื่อเห็นบุคคลที่ยืนอยู่กับคุณอาทั้งสอง
ใบหน้าของหญิงสาวเครียดขรึมเชิดหน้าขึ้น จ้องตากับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อด้วยความเสียใจ เจ็บปวดและถือดีในเวลาเดียวกัน
ไม่ต่างจากพงษ์ ก็มองบุตรสาวที่ตัวเองออกปากไล่ออกจากบ้านด้วยสายตาขอโทษ เสียใจ เจ็บปวดและหยิ่งทะนง กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวาน
"อุ้ยตายจริง!! นี่น้องพลอยมาอยู่กับคุณสองคนเหรอคะเนี่ย" ราตรีเป็นคนเอ่ยฝ่าความเงียบของทุกคนขึ้น เหยียดยิ้มมุมปากมองลูกเลี้ยงสาว
มีหรือที่พลอยใสจะไม่เห็น ยิ่งทำให้หญิงสาวเชิดหน้าถือดีขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
"ครับ เราสองคนให้พลอยมาอยู่ด้วย และนี่คือเรื่องที่ผมอยากจะบอกคุณพงษ์ครับ คุณพงษ์จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงพลอย เราสองคนจะดูแลพลอยเอง" เมฆเอ่ยบอก หมอกจึงเสริม
"ใช่ครับ คุณพงษ์มีบุญคุณกับเราสองคนมาก ให้เราสองคนตอบแทนด้วยการดูแลพลอยนะครับ"
"อาเมฆกับอาหมอกไม่ต้องไปขออนุญาตเขาหรอกค่ะ เพราะเขาไม่มีลูกอย่างพลอย"
"อย่ามาปากดีนะพลอย" จากที่คิดจะบอกให้กลับบ้าน ทว่าเมื่อได้ยินบุตรสาวพูดมาแบบนี้ คนที่หยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีของตัวเองอย่างพงษ์ ก็เอ่ยสวนกลับทันควัน
พานให้พลอยใสน้ำตาเอ่อคลอขึ้นมา มือสองข้างกำเข้าหากันแน่น ผิดกลับราตรีที่ยืนอมยิ้มมีความสุข ที่สามารถกำจัดเสี้ยนหนามทิ่มแทงใจออกไปได้
"ก็มันจริงไหมล่ะคะ พ่อเองที่ออกปากตัดขาดกับหนู เลือกที่จะเชื่อผู้หญิงคนนี้"
"หยุดพาดพิงคนอื่นเขาสักที ราตรีเขายังไม่ได้ทำอะไรเราเลยนะ เรามันจ้องแต่จะหาเรื่องอยู่เรื่อย... ถ้าหมอกกับเมฆอยากดูแลฉันยกให้ เมฆกับหมอกอยากจะเอาไปเลี้ยงดู หรืออยากจะเอาไปทำอะไรก็ไปเถอะ ไม่ต้องมาบอกฉัน ไปกันเถอะคุณ"
พลอยใสน้ำตาไหลพราก กำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ ยืนมองผู้เป็นพ่อเดินจากไปกับผู้หญิงคนนั้นผ่านม่านน้ำตา เลือกที่จะยกเธอให้กับคนอื่น ราวกับเธอเป็นสิ่งของไม่มีความสำคัญ
เมฆ หมอก หันมองหน้ากัน ก่อนจะหันมามองคนที่ยืนร้องไห้เงียบๆ ด้วยความสงสาร ขนาดชายหนุ่มทั้งสองเป็นคนนอก ได้ฟังสิ่งที่พงษ์เอ่ยออกมายังเจ็บ แล้วพลอยใสที่เป็นลูกล่ะ จะเจ็บและแตกสลายขนาดไหน
- ผู้เขียน
