“ไม่ต้องคิดอะไรมากแล้วนะ ไม่มีใครทำอะไรเธอได้แล้ว ”
หลังวางสายจากน้าเดือน พี่ก็ปลอบใจฉันอีกครั้ง ความจริงตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว พี่ปลอบใจฉันอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งถึงตอนนี้ พี่ก็ยังกอดฉันอยู่ ฉันซึ้งใจมากจริงๆ
“พี่ธีร์คะ ฉันขอพักที่นี่ซักระยะนะคะ ถ้าหาห้องพักใหม่ได้แล้ว ฉันค่อยย้ายออก”
ฉันบอกเขาอย่างเกรงใจ แค่นี้ก็รบกวนพี่มากแล้ว
“ ทำไมต้องย้ายออก อยู่ห้องฉันเธอไม่สบายใจหรอ หรือเธอไม่อยากอยู่กับไลก้า ”
“ ไม่ใช่นะคะ ฉันอยากอยู่กับไลก้า แต่ฉันก็เกรงใจพี่ด้วย ”
จะให้ฉันอยู่ในฐานะอะไรล่ะ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
“ ไม่ต้องเกรงใจ ต่อให้เธอไม่มาอยู่ ห้องก็ปล่อยว่างอยู่ดี เอาเป็นว่าฉันแบ่งให้เธอเช่าแล้วกัน เธอจะได้อยู่แบบสบายใจไง”
แบ่งให้เช่างั้นหรอ แล้วฉันจะเอาปัญญาไหนมาจ่ายค่าเช่า
“ ฉันไม่มีตังค์จ่ายค่าเช่าพี่หรอก ฉันจะหาห้องเช่าถูกๆอยู่ก็พอ”
คอนโดหรูขนาดนี้ค่าเช่าคงแพงน่าดู
“ แล้วใคร
