“ เรื่องเมื่อคืนหรอคะ ”
นั่นไง…ผมว่าละ ผมคงต้องโดนอีกตามเคย
“ ถ้าเธอจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่อย่าโกรธฉันก็พอ”
ถ้าเธอจำอะไรไม่ได้ ผมเองก็ไม่มีประโยชน์ที่จะแทนตัวเองว่าพี่แล้ว และครั้งนี้ผมเองก็จะพอ
เพราะเหนื่อยเหลือเกิน
-โฟกัส-
“คิกๆ”
ฉันถึงกับกลั้นขำไม่อยู่ ดูหน้าพี่ธีร์ตอนนี้สิตลกสุดๆเลย ยังกะเด็กน้อยจะร้องไห้
“ขำอะไร ถ้าจำไม่ได้ ก็กลับห้องเธอไปเลย ”
พี่พูดพร้อมนอนห่มผ้าแล้วหันหลังให้ฉัน ตัวก็โตขี้น้อยใจสุดๆ
“พี่โกรธเหรอคะ ที่ฉันจำอะไรไม่ได้ ”
ฉันยังแกล้งพี่ไม่เลิก
“โกรธสิ เธอดูตัวฉันสิ ว่าบอบช้ำแค่ไหน
ตื่นเช้ามาบอกจำไม่ได้ แล้วจะสัญญาทำไมว่ะ ”
ตอนนี้เหมือนพี่โมโหจริงจัง ฉันขยับเข้าไปใกล้ แล้วกอดพี่จากทางด้านหลัง
“หัวก็ไม่ล้านหนิ ทำไมขี้น้อยใจนักละคะ”
“ไม่ต้องมาพูด อยากทำอะไรก็ทำไปเลย ฉันไม่มีหัวใจหรอก เจ็บไม่เป็นเสียใจไม่เป็น ”
โน่น~งอนตุ๊บป่องแล้ว ง้อยังไงละทีนี้
“ไ
