{รีบมองหาอุปกรณ์ป้องกันตัวก่อน } “ค่ะ” ฉันมองหาอุปกรณ์ในห้อง ตอนนี้มันแทบไม่มีเลย มีแค่แจกันแค่นั้น ปั้ง! “กรี๊ด!!น้าโชคกำลังพังประตูเข้ามาแล้วฮือ..” ปั้ง!! เสียงเท้าหนักๆกระแทกประตูซ้ำแล้วซ้ำอีก ฉันกลัวใจแทบขาด มองกลอนประตูที่เริ่มขยับที่ละน้อย ตามแรงกระแทก “โฟกัส!!ออกมาคุยกันหน่อย!!” ปั้ง!! ปากก็ตะโกนเรียกฉัน เท้าก็ถีบประตูซ้ำๆ “ไม่!! ออกไปนะ พี่ธีร์..ฮือ ” {ฉันใกล้ถึงแล้ว ไม่ต้องกลัว } ปั้ง!! “กรี๊ด!!อย่าเข้ามานะ” ฉันร้องลั่นด้วยความตกใจ เมื่อน้าโชคกระทืบประตูในจังหวะสุดท้ายจนประตูเปิดออก และเดินเซเข้ามาหาฉัน “น้าบอกให้เปิดดีๆแล้วนะ แต่เธอก็ยังดื้อ ” น้าโชคเดินเข้ามาใกล้ ฉันกอดแจกันไว้แน่น และขยับไปจนชิดมุมผนัง ถ้ามันจวนตัวฉันฟาดแน่รับรอง “ น้าโชคจะทำอะไรคะ หนูเป็นหลานน้าเดือนนะ และก็เป็นหลานน้าเหมือนกัน ” ฉันลองพูดดีๆกับคนเมาอีกครั้ง “ ก็เพราะเป็นหลานน้าเดือนน่ะ
