#บ้านหลังเก่าของแม่ณดา
“ฮึกฮื้ออแม่จ๋า…แม่ณดาจ๋า” เด็กสาวร้องไห้คร่ำครวญถึงผู้เป็นแม่ที่ล่วงลับไปแล้ว เธอไม่รู้ว่าอดีตมันเกิดอะไรขึ้นบ้างแต่ที่ผ่านมาแม่ของเธอดีที่สุด ถึงจะมีเลือดครึ่งนึงสกปรกแต่เลือดอีกครึ่งนึงมันแสนจะบริสุทธิ์และเต็มไปด้วยความรักความอบอุ่น
เธอไม่เคยมองว่าแม่ของเธอน่ารังเกียจเลย มันน่าภูมิใจด้วยซ้ำที่แม่ของเธอยังเข้มแข็งและสามารถเลี้ยงดูเธอให้เติบโตมาได้ถึงขนาดนี้ ถึงจะไม่ได้อยู่ดูแลเธอจนถึงปัจจุบันแต่แม่ก็เลี้ยงเธอมาจนโต
แต่เธอแค่รู้สึกเสียใจที่ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของควิน เพราะเธอเข้าใจมาโดยตลอดว่าเธอเป็นลูกแท้ๆ และมันน่าเสียใจยิ่งกว่าที่รู้ว่าลัวร์เคยชอบแม่ของเธอมาก่อน ในตอนนี้เธอไม่เข้าใจว่าที่ลัวร์ทำกับเธอทุกอย่างเพราะว่าเขารักเธอจริงๆ หรือเพราะว่าเธอมีใบหน้าและแทบจะทุกอย่างคล้ายกับแม่ของเธอเขาถึงรักเธอ มองว่าเธอเป็นตัวแทนของแม่อย่างที่คามิล่าพูด
คำพูดของคามิล่ามันย
