หลายวันผ่านไป
ฉันก็ยังถูกฟอกซ์วุ่นวายอยู่ทุกวันนั่นแหละ แต่ส่วนใหญ่ฉันจะพยายามเลี่ยงที่จะไม่เจอหน้าเขา ไม่อย่างนั้นคงได้มีเรื่องกันอีกแน่นอน โดนไปครั้งก่อนไม่เข็ดเลยสินะ ฉันบอกเอาไว้ก่อนเลยนะว่าฉันไม่ใช่คนยอมใครเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ร้ายมาฉันก็ร้ายกลับแฟร์ๆ
ฉันนั่งรอโทรศัพท์ตั้งแต่เช้า รอให้ภากรโทรมาหาตามปกติที่เขาเคยทำ แต่วันนี้กลับเงียบกริบเลย ฉันรอมาตั้งแต่เช้าจนบ่ายแล้วเนี่ย หรือว่ากำลังประชุมอยู่ แต่ทำไมถึงประชุมนานขนาดนั้นล่ะ
“เฮ้อ….หายไปไหนของนายอีกนะ หรือว่าจะทิ้งฉันอีกคนนายภากร” มันคือสิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุด นี่แหละที่ฉันไม่อยากเปิดใจให้ใครเลย เพราะทุกครั้งที่ฉันเริ่มจะเปิดใจให้ใครฉันก็ต้องพบกับจุดจบแบบนี้ตลอด
เกิดมาทั้งทีจะมีความรักที่ดีกับคนอื่นบ้างไม่ได้เลยหรือไง ทำไมต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ตลอดเลยด้วย หัวใจฉันมันไม่มีความรู้สึกหรือไง ทำไมทุกคนถึงชอบมาเล่นกับหัวใจของฉันน
