หลายวันต่อมา
ครืด ครืด
"แป๊บนะครับ แม่โทรมาหา" ผมวางมือจากลูกชายแล้วเดินไปกดรับโทรศัพท์เปิดลำโพงไว้เพราะผมไม่ว่างจะถือโทรศัพท์คุย
"ว่าไงโรส"
( เป็นยังไงกันบ้างคะคุณพ่อลูกอ่อน )
"ไม่เป็นไร ลูกไม่ได้งอแง ว่าแต่เธอจะกลับเมื่อไหร่หรอ"
( พรุ่งนี้ฉันก็กลับแล้ว อยากได้ของฝากอะไรมั้ยคะ )
"ไม่ล่ะ ลูกคิดถึงจะแย่แล้วรีบกลับมาเถอะคุณแม่"
( ค่า พรุ่งนี้จะรีบกลับเลย )
ผมกดวางสายจากโรสแล้วเดินไปดูลูกชายตัวน้อยต่อ ตั้งแต่เช้าจนเย็นผมไม่ได้นั่งพักหรอก ลูกหลับผมก็ต้องไปล้างขวดนมไปซักผ้าลูกต่อ หน้าที่ของพ่อบ้านจริงๆ ครับ
ผมยอมเหนื่อยเองดีกว่าให้โรสต้องมาระแวงผม กลัวว่าผมจะไปมีคนนั้นคนนี้ เพราะส่วนใหญ่พี่เลี้ยงเด็กจะเป็นผู้หญิงอยู่แล้ว
เวลาผ่านไป
"จ๊ะเอ๋!!"
"เอ้ย!?" ผมตกใจจนตัวสั่น ก่อนจะหันหลังกลับไปมอง ทั้งๆ ที่มือยังถือขวดนมล้างอยู่ "โรส!?"
"สุขสันต์วันเกิดค่ะคุณพ่อลูกอ่อน"
"หือ??"
