“พี่ไม่ปล่อย! ปิงคงลืมไปแล้วว่าตอนนี้พี่เป็นผู้ปกครองของปิง มีหน้าที่คอยดูแลความประพฤติของปิง”
“แล้วปิงประพฤติไม่ดีตรงไหนคะ แค่ออกไปกินข้าวกับพี่ภู ก็เห็นพี่คริษฐ์ไม่พูดอะไร การที่ไม่ออกความเห็นนั่นก็เท่ากับว่าพี่คริษฐ์อยากให้ปิงไปกับพี่ภู...อุ๊ย! พี่คริษฐ์...ปิงเจ็บนะคะ”
หญิงสาวร้องออกมาเมื่อมือเรียวถูกมือหนาแกร่งบีบจนแน่น ใบหน้าของชายหนุ่มเคร่งเครียด
“อย่ามายอกย้อนพี่นะ! การที่พี่ไม่พูดอะไรเลยไม่ได้หมายคาวมว่าพี่ไม่ได้คิดอะไร”
“แล้วพี่คริษฐ์คิดอะไรอยู่หรือคะ”
ปิยฉัตรกรีดเสียงใส่พร้อมทั้งสะบัดมือจนหลุดจากมือหนาใหญ่ หญิงสาวปาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่รู้ตัว
“พี่คริษฐ์คงนึกรำคาญใจสินะคะที่ต้องมาคอยดูแลปิง ทั้งที่พี่คริษฐ์ไม่ได้อยากทำตั้งแต่แรก พี่คริษฐ์คงเบื่อหน่ายที่ต้องมาเป็นผู้ปกครองของเด็กที่ไม่รู้จักโต ทำงานไม่เป็นอะไรเลยอย่างปิง”
“ปิง...”
“ปิงขอโทษที่ทำให้พี่คริษฐ์ลำบากใจ ปิงมันเป
