“ยะ อย่าขยับ”
เสียงหวานพร่าทักท้วงขึ้น มือทั้งสองกำข้อมือแอสตันไว้แน่นไม่มีแรงจะต่อต้านหรือดึงมันออก ความรู้สึกจุกหน่วงท้องน้อยยามปลายนิ้วเรียวค่อย ๆ แหวกกลีบเนื้อออกก่อนดันสอดใส่นิ้วเข้าสุดข้อ คลี่ขยายร่องรักฉ่ำวาวเบา ๆ แล้วขยับถอดนิ้วออกช้า ๆ กลับกันเข้าไปใหม่อีกครั้ง
“เจ็บเหรอ”
แอสตันเอียงหน้ามาถามข้างหูแล้วก้มหน้าลงจูบต้นคอเบา ๆ ใบหน้าของเขาซุกไซ้ไม่ยอมห่างในขณะที่นิ้วยาวเริ่มขยับเคลื่อนไหว ไม่ได้เจ็บแต่รู้สึกหน่วงในท้องน้อยอย่างบอกไม่ถูก ร่างกายวูบวาบเสียวซ่านความต้องการ อยากรู้อยากลอง เริ่มเรียกและตอบสนองสัมผัสของเขา
“อะ แอสตัน อึก...พอ” ต้องหยุดตั้งแต่ตอนนี้ก่อนที่ฉันจะ...
“พึ่งใส่เอง ตรงนี้แฉะมาก”
นิ้วยาวล้วงลึกเข้าสุดข้อขยับเคลื่อนในจังหวะช้าเนิบ แต่เพียงเท่านั้นมันกลับส่งผลต่อร่างเล็กจนเริ่มอยู่ไม่สุข เกิดเสียงเปียกลื่นตามจังหวะเคลื่อนไหว ภายในคับแน่นตอดรัดท่อนนิ้วราวกับกำล
